kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

ten leven. Toehan Jezus heeft Vrede geboden onder alle volken.
Wat de voorouders deden, was niet goed in Zijn ogen . . ." Hij
knikte en keek de oude vrouw ernstig aan. Maar deze haalde weer
haar schouders op en ze lachte een beetje wrang.
„Wat weet die goeroe ons te vertellen!" zei ze smalend. „Een
vreemdeling in ons dorp is hij. Nog maar kort geleden is hij onder
ons komen wonen.
En sindsdien .. ." Ze spuwde woedend in het vuur. ,,Sindsdien weten
onze jonge mannen niet meer, wat de voorouders ons geleerd
hebben. Ze verwaarlozen de oude wetten; ze onteren alles, wat
eerst heilig voor hen was. En dat alleen, omdat een goeroe hun
dingen vertelde, die niemand van ons ooit eerder hoorde."
Plotseling stond een van de andere vrouwen op. „We zullen de
dader zoeken," zei ze. „We zullen wichelen en als Jenkaté wordt
aangewezen, weten we dat zij de geesten van het rif hebben opgeroepen
om zich te wreken op de overtreders van de oude wetten."
Diezelfde avond werd er gewicheld; en het lot wees Jenkaté aan als
de dader. Maar in die nacht, terwijl de goeroe naast hem knielde
en met hem bad, stierf Jamoeni, de sterkste man van Makebon . . .
* * *
De volgende dag was het Kerstmis; de schoolkinderen waren druk
in de weer. Ze regen felgekleurde bloemen en vruchten aan lange
slingers; daarmee werd het kerkje versierd.
De grotere jongens maakten samen met de goeroe een grote kerstboom.
In de zachte bast van een jong pisangboompje staken ze
lange palmbladeren en ondersteunden die met stevige takken.
Toen prikten ze de kaarsen in lange bamboehoudertjes en maakten
die vast op de takken. Het werd een prachtige boom. Morgen . . .
morgen zouden ze het feest van het Kind in de Kribbe vieren; het
blijde Kerstfeest!
Maar 's avonds toen de goeroe nog eens een kijkje ging nemen in
de versierde kerk, sloop een klein jongetje op hem af, heel angstig
en schuw.
En toen vertelde hij de goeroe, dat de mensen van zijn dorp zich
voorbereidden op een tocht naar het dorp Jenkaté, aan de overzijde
van de baai, om de dood van Jamoeni te wreken . . .
Het was vlak na de pauze op het Kerstfeest; de kaarsen waren half
opgebrand.
„Mensen van Makebon," zei de goeroe; zijn handen grepen zich
vast om de randen van het kathedertje en hij boog zich naar voren,
terwijl zijn ogen ernstig naar die rijen keurig uitgedoste mensen
vóór hem keken.
217