kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

of minstens erg vreemd, en gemakzucht is ook een factor van betekenis, die remmend
werkt. Dat er bovendien zoiets als tijd bestaat, en dat er na dit werkje
nog weer wat anders te doen is, vinden ze steeds maar weer vreemd en ... vermoeiend.
Wat men doen moet, doet men op zijn gemak en als 't klaar is, wel, dan blijft men
gezellig zitten praten en lachen, want dat kunnen ze!
Onder leiding van de zendelingsvrouw leerden de meisjes behalve
naaien en koken, ook baby- en kinderverzorging als er kinderen
in 't zendingsgezin waren. De naaiclubjes voor de kampong-meisjes,
werden vaak ook bezocht door ouderen. De huismeisjes deden dan
vanzelf ook mee en niet zelden werden deze later de hulpen in
de naaiklasjes.
Heel veel is ook gedaan door de later ingeschakelde Amberi goeroes
en hun njora's. Vele meisjes, die bij deze njora's in huis zijn geweest,
zijn nu op hun beurt weer goeroevrouw. Zo is op de duur enige
ontwikkeling gebracht aan de vrouwen en meisjes van dit land,
en dit is voor 't grootste deel te danken aan 't onvermoeide werken
van de zendelingsvrouwen en de njora's. Doch de grote massa leeft
voort in onkunde van de meest erge toestanden op hygiënisch gebied
en gezinsverzorging.
Tegenwoordig gaan bijna alle meisjes in de ontgonnen streken naar
school. Zij bezoeken dan enige jaren ongeregeld de volksschool.
Op zeer jeugdige leeftijd trouwen de meisjes en gaan 't leven
in zonder enig begrip van kinderverzorging, hygiëne, voeding, kleding
enz.
Doch langzamerhand verandert de maatschappij op Nieuw Guinea,
vooral ook door het meerdere verkeer met 't Westen. De mensen
zien meer, willen ook meedoen, krijgen meerdere behoeften. Men
wil b.v. ook goed gekleed gaan, maar zelf kleding vervaardigen
kan de vrouw niet. Dus moet men zijn toevlucht nemen tot de kleren,
die de Chinees naait en duur verkoopt.
Daar er voor de jongens na de volksschool al verschillende mogelijkheden
bestaan om vooruit te komen, zoals opleiding tot volksonderwijzer,
evangelist, bestuursambtenaar, verpleger enz., wordt langzamerhand
het verschil in ontwikkeling tussen mannen en
vrouwen te groot. Deze jongemannen willen straks een vrouw, die
de huishouding en hun gezin behoorlijk kan verzorgen en enigszins
hun gelijke in ontwikkeling is. De in verhouding kleine groep meisjes
in een zendingsgezin opgevoed, is ontoereikend hiervoor. En wil
men verder ook de volksvrouw opheffen, dan heeft men hiervoor
leidsters nodig, liefst van het volk zelf, daar, zoals in alle Oosterse
landen, de vrouw slechts te bereiken is door de vrouw.
Om hierin te voorzien is de Zending, gesteund door Regeringssubsidie
er toe overgegaan, een meisjes-vervolgschool op te richten
te Seroei, op het eiland Jappen.
Uit de omliggende streken kunnen de meisjes hierheen komen,
228