kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

De zeerovers en het kleine boekje
door J. J. Mulder-van Hasselt
Wat een bedrijvige drukte daar op het strand van Sangir! Mensen
lopen af en aan, beladen met manden, zakken en mooie
mandkoffertjes, terwijl anderen bezig zijn een kleine witte boot zeilklaar
te maken. Waar al die drukte om begonnen is? Dorina, het
Sangirese meisje, zal gaan trouwen met een jongen van Menado.
De familie gaat haar wegbrengen en zal meteen van de gelegenheid
gebruik maken om cocosnoten, boontjes en eigengemaakte
mandjes van ananasbladeren te verkopen. Voor 't feest zijn allerlei
lekkernijen klaar gemaakt en voor elf mensen moet heel wat mondvoorraad
mee! Dorina heeft haar kleren in haar mooiste koffermand
verpakt en als een kleine schat ligt onderin een zwart boekje,
het Evangelie van Lucas, met haar doopbewijs.
Eindelijk is alles ingeladen; vrienden en bekenden kijken lachend
toe hoe het bruidje en haar familie aan boord klauteren en steken
de hand op als de zeilen worden gehesen. Kinderen joelen schreeuwend
nog wat mee in het spattende zeeschuim, dan wordt het anker
gelicht. De wind valt in de zeilen en spoedig danst het witte scheepje
vrolijk voort in de stralende zonneschijn.
In de beste stemming zeilen ze een poos verder, pratend over de
komende feestelijkheden en knabbelend op de meegebrachte lekkernijen.
De schipper heeft echter al eens tersluiks naar de lucht gekeken;
't bevalt hem niet erg, die wolkenvegen ginds in de verte
en de donkere banken aan de horizon. Hij zal de anderen nog maar
niet verontrusten, ze genieten zo in het vooruitzicht van straks in
de grote stad te winkelen en hun vlechtwerk voor een goed prijsje
te verkopen! De wolkenbanken komen echter snel opzetten. En dan
plotseling een rukwind uit een donkere, inktzwarte lucht. Woest
klapperen de zeilen, de mast buigt gevaarlijk: Het is de gevreesde
Noord-Wester storm!
Hoe vaak hebben ze verhalen hierover gehoord; haast nooit zijn
de mensen, die door deze storm werden overvallen, teruggekeerd.
Zou hun nu hetzelfde lot treffen? In razende vaart worden ze meegevoerd,
ver weg van de bekende kusten. Langzaam aan mindert de
storm, maar nog steeds worden ze in de golfstroom meegevoerd.
Voedsel is er genoeg aan boord, maar de dorst begint te kwellen
nu de waterbamboes leeg zijn en het klappernat opgedronken is.
Als ze na enkele dagen dan ook eindelijk naar een onbekend eiland
84