kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

enkelen contact opnemen. Zij waren geen blijvers en bovendien
onbekend met de vooroorlogse situatie op Nieuw-Guinea.
Zo spoedig mogelijk reist Ten Haaft naar Seroei om er de stand
van zaken op te nemen. Hetgeen hij daar hoort en ziet, brengt
hem in grote verslagenheid. En in de maanden die volgen op dat
bezoek, komen langzaamaan al de verhalen binnen over de oorlogservaringen,
verhalen van leed en strijd, van ontrouw en verloochening,
van geloof en moed.
Seroei zelf hebben de Amerikanen enkele malen gebombardeerd.
Weliswaar berustte hun actie op een vergissing, maar de gevolgen
waren er niet minder om.
Duistere magische practijken zijn in deze jaren van nood en beproeving
weer algemeen beoefend en de bigamie is onder invloed
der heidenen sterk toegenomen.
Vele goeroe's zijn ontmoedigd en uitgeput, naar lichaam en geest.
Het ontbrak in deze jaren aan enkele centrale figuren, die leiding
konden geven, verantwoordelijkheid konden dragen en die het
waagden om beslissingen te nemen.
Ten Haaft staat voor een bovenmenselijke opgave. Zelf verzwakt
na een internering van drie en een half jaar, moet hij leiding geven
aan de arbeid in een gebied, waarvoor vroeger vier zendelingen
stonden. Middelen zijn er haast niet. Alle archieven zijn verbrand.
Administratief en organisatorisch moet alles weer van de grond af
opgebouwd worden.
In Seroei stelt hij de oude goeroe Jacobs als waarnemend pandita
aan. Op Biak weet hij veel stencilmateriaal te bemachtigen en nu
gaat hij een gehele organisatie opbouwen via rondzendbrieven,
staten en lijsten. De benodigde gegevens over de Gemeenten en
scholen, over de goeroe's en de evangelisten worden moeizaam
verzameld.
Maar wanneer er regels gegeven worden voor de opbouw van de
arbeid, waait er onmiddellijk in alles een geheel nieuwe wind.
Hij wijst er telkens weer op, dat nu het moment is aangebroken,
waarop de Papoea's zelf de handen uit de mouwen zullen moeten
steken en zelf de verantwoordelijkheid zullen moeten leren dragen.
Bij velen vindt dit maar weinig instemming. Overal echter zijn er
enkelen, die dit nieuwe geluid met vreugde begroeten. Het zijn
degenen, voor wie diepe ervaringen tijdens de oorlogsjaren een
openbaring zijn geweest; hun ogen zijn opengegaan en zij verlangen
er naar, om de hand aan de ploeg te slaan en de eigen middelen, die
tot hun dienst staan, hoe gering ze ook zijn, te benutten en aan te
wenden.
De oude Jacobs neemt het werk in dit uitgestrekte gebied zo goed
mogelijk waar en brengt lange rapporten uit. Hij reist langs de Gemeenten
en bedient op vele plaatsen doop en avondmaal. Doch hij
180