kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

veel belovende gebied goeroes te geven ging de zendeling er toe
over de onderwijzers van uit de Arandaistreek over te plaatsen
naar dit nieuwe gebied. Jongens uit het binnenland hadden aan
de kust onderwijs genoten. Ze bleven hier wonen en gingen over
tot het Christendom, waarna sommigen terugkeerden naar hun
eigen dorpen in het binnenland. Op deze wijze was er een natuurlijk
contact ontstaan en het wekt geen verwondering dat er vele aanvragen
om onderwijs kwamen.
De plaatsing van goeroes in het distrikt Aitinjo vond al in 1937
plaats; in de Ajamaroestreek werd het 1940-1941.
Kleinere plaatsen werden met Evangelisten bezet. Het binnenlandwerk
was dus nog zeer jong bij het uitbreken van de oorlog, evenals
dat aan de Seremoek- en Karabrarivier.
Zo was de toestand toen in 1942 de Japanners hier kwamen en ook
deze streken gingen bezetten. Hun houding was aanvankelijk zeer
soepel; de goeroes mochten met hun mensen in de kampongs blijven
wonen en onderwijs geven. Inanwatan zelf moest echter ontruimd
worden want dit werd de hoofdplaats van de troepen. De bevolking
werd met de goeroes het bos ingezonden.
Al direct werd godsdienstonderwijs verboden en vervangen door
Japans. De goeroes kregen daartoe een cursus van drie weken en
daarna ontvingen ze een bewijs bevoegd te zijn in de Japanse taal
te onderwijzen!
Ook werd door de Japanners (of hun handlangers) een van onze
goeroes naar de Tarofstreek gezonden om daar een school te openen.
Dit was meer een gebaar om bij de Islamitische bevolking van die
streek in het gevlij te komen.
Op de Zondagen mochten de goeroes vrij hun kerkdiensten organiseren,
en zelfs was er een officier die een goed woord sprak tot de
Papoese gemeente. Hij was het ook die de goeroes aanmoedigde
om Zondagsschool te houden voor de kinderen, omdat ze op de gewone
school geen godsdienstonderwijs meer ontvingen. Dit advies
hebben de goeroes dan ook gaarne opgevolgd.
In het binnenland moesten de goeroes in de Ajamaroestreek reeds
in 1942 op hoger bevel vertrekken, omdat het er niet meer veilig was.
In de Aitinjostreek bleven de goeroes tot medio 1943 1 ).
En hiermede is de eerste periode van binnenlandwerk in het Aitinjoen
Ajamaroegebied beëindigd. De vrijgekomen goeroes, die zonder
medeneming van hun bezittingen moesten vluchten werden in de
1) Een Chr. Best. Ass. had de mensen naar de kust gelokt, en ze daarna als
koelies aan de Japanners uitgeleverd. Velen keerden nimmer terug en dus eiste
de heidense bevolking vergelding door het nemen van bloedwraak op de vreemdelingen.
111