kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

dit gebied voor de Koning des levens te veroveren, was voor velen
een drang des harten.
Alleen dat kan trouwens verklaren, hoe het mogelijk is, dat sommigen
het daar tientallen jaren, onder zeer zware omstandigheden
hebben volgehouden.
Er is een tijd op Nieuw Guinea geweest, dat het aantal graven van
zendelingen, zendingsvrouwen en hun kinderen verre overtrof het
getal van toen gedoopte Papoea's, maar dat geldt in nog hoger
mate voor de Ambonese goeroes en njora's.
Wanneer wij terugdenken aan Nieuw Guinea is het sterkste en
blijvende beeld, dat ons voor ogen komt het Ambonese goeroegezin,
in een of ander klein dorpje, waar zij in getrouwheid, jaar in jaar
uit, in moeilijke materiële en geestelijke omstandigheden, hun leven
leidden en hun taak verrichtten.
Er is vaak, en terecht, de nadruk op gelegd, dat voor vele Ambonnezen
de trouw aan Jezus Christus en de trouw aan het Nederlandse
Gouvernement te veel als een eenheid werd gezien. Doch
dat is een verschijnsel, dat niet alleen bij Ambonnezen voorkwam.
Wanneer het eens mogelijk zou zijn, een liefdevol en zorgvuldig
onderzoek te doen naar het gehele systeem van denken van de
Christen-Ambonezen vanuit een theologisch gezichtspunt, dan
zou wellicht blijken, dat hier een vóór-reformatorisch systeem van
eenheidsdenken werkzaam is, dat alleen vanuit de centraal reformatorische
gedachten van binnen uit kan worden omgezet; het aanvallen
van bepaalde onderdelen van dit gesloten systeem werkt
alleen maar verwarrend op de aanhangers ervan.
Dat de Ambonese goeroes krijgshaftig dachten over hun taak en
hun deel in de totale oorlog tussen het rijk van de duisternis en
het Rijk van het licht had enkele bizondere dingen tot gevolg.
Het begrip „dienst" nam een grote plaats in hun leven in; gehoorzaamheid aan
de krijgswet van het Leger Gods was datgene, wat zijzelf wilden beoefenen
en hetgeen zij daarom — als eerste eis van Christelijk leven — vroegen van
de gemeenten.
De Ambonees had er besef van, dat gehoorzaamheid een zeer grote plaats in
het Christelijk leven inneemt, zij het ook, dat deze gehoorzaamheid wat te zeer
aan de kerkelijke grootwaardigheidsbekleders was gebonden inplaats van aan
Christus.
Tidak tahoe melawan (niet tegenspreken) en toeroet perintah (de orders uitvoeren)
) waren uitdrukkingen, waarmede de in Ambonese ogen goede gemeenten
werden geprezen. In overeenstemming met opvattingen in aardse legers, beschouwden
de Ambonezen insubordinatie als de zonde bij uitnemendheid in het
leger Gods, waarin de Koning de zendelingen tot officieren en hen tot onderofficieren
had aangesteld.
Gehoorzaamheid en trouw, zijn er eigenlijk wel dingen, die in -belangrijkheid
voor het Christelijk leven deze beide overtreffen?
Deze blik op de dingen had bij de Ambonezen een geestelijke bereidheid tengevolge,
die vroeger in het Christelijk leven hoger werd aangeslagen dan thans.
Bedoeld is de bereidheid tot het brengen van offers, tot het afzien van allerlei
genoegens en gemakken om Christus' wille.
Een tweede ding, dat volgens de gangbare mening speciaal de Ambonezen als
261