kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

ond, overdag lagen de mannen dronken onder de bomen, 's nachts
werd er gedronken en gehost. Van slapen kwam 's nachts niets
voor de beide gezinnen. Roof- en moordtochten werden weer gehouden
en had men succes, dan werd er dubbel feest gevierd; eens
zelfs drie dagen en nachten waarbij oud en jong dronken waren.
Bink ging in 1885, na 14 jaar, voor het eerst met verlof en zendeling
Van Splunder kwam hem vervangen. Mevrouw Van Balen was
echter zeer verzwakt, moest voor herstel van gezondheid naar
Mansinam. Hier stierf eerst hun jongste kind en daarna mevrouw
Van Balen zelf. Verpletterd stond Van Balen bij de graven, al
was hij dankbaar dat zijn vrouw de laatste maanden enige rust had
genoten, vooral 's nachts.
Van Roon kwamen eveneens slechte berichten. Mevrouw Van
Splunder, treurend over de dood van haar kindje, was zenuwziek
geworden, en daarom poogde Van Balen zo gauw mogelijk naar
Roon te komen om te helpen. Hij wachtte op de schoener Corrido,
maar deze kwam weken over tijd pas binnenvallen.
De ontdane stuurman Djamproet kwam melden, dat de kapitein,
de 2e machinist, een Javaanse stoker en bijna alle schepelingen vermoord
waren door een troep Biakkers.
Het bleek, dat een nieuwe Konoor was opgestaan, die beweerde,
dat zijn schip in aantocht was. Er was echter een bemanning van
vreemdelingen aan boord, die vermoord diende te worden. Schijnbaar
ongewapend waren de Biakkers naar de boot geroeid, en hadden
aan weerszijden op de railing plaats genomen. De kapitein
deelde tabak uit en liep al pratende over het dek, toen hij ineens
lafhartig werd overvallen en vermoord. Het werd een vreselijk
relaas van allerlei gruwelen.
De zendelingen hielpen wat ze konden, maakten kisten voor de
doden, die werden begraven, en stelden een relaas op van al wat er
was voorgevallen. Zo vertrok de Corrido naar Ternate.
Het lukte Van Balen een prauw te huren, waarmee hij met zijn
beide kinderen de terugreis naar Roon ondernam. Maar de roeiers,
die vooruitbetaling bedongen hadden, deden waar ze zin in hadden:
vissen, schelpen zoeken, hier en daar aan wal gaan en langdurige
bezoeken maken. Werden ze aangemaand om op te schieten, dan
dreigden ze de passagiers aan hun lot over te laten. Zo duurde de
tocht acht dagen inplaats van drie.
Bij de nadering van Roon, kwam zendeling Van Splunder hen tegemoet.
Naast elkaar voortvarend vertelden ze elkaar hun niet zeer
opwekkend nieuws.
Van Splunder bleek bovendien ziek te zijn.
Mevrouw Van Splunder ontfermde zich over de beide kinderen van
Van Balen, maar de toestand van Van Splunder zelf verergerde.
Toen een marinevaartuig op de rede kwam, met een dokter aan
49