kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

maakte op de navolgers van Simson diepe indruk. Overal werd over
hem gesproken. Indien zij hun plan wilden uitvoeren, dan hadden
ze hier nog een kans. Toch konden zij met elkander niet de moed
opbrengen om tot de daad over te gaan.
Simson sprak van tijd tot tijd met de voorouders. Door hen kwam
hij te weten wat z'n volgelingen moesten doen en wat zij moesten
nalaten. Trouw gaf hij deze wetten door. Door z'n aanhangers werden
de voorschriften met grote voldoening ontvangen. Dit was
juist iets dat zij wensten. Nu wisten zij tenminste waar ze aan toe
waren. Bij de vroegere voorgangers was dit anders geweest. Zij hadden
het wel vaak over liefhebben, maar nooit wist je nu eens zeker,
wat je moest doen of moest laten. Simson wist te zeggen, wat gegeten
moest worden en wat moest blijven staan. De ene soort bananen
was vrij, een ander soort was verboden. Hij wist de plaatsen,
die moesten worden bezocht en die welke gemeden moesten worden.
De arbeid werd tot in de onderdelen geregeld. Elk dorp kreeg daartoe
een bestuur en politie. De voorouders stelden ook vast, dat de
volgelingen Simson van voedsel moest voorzien. De bevelen werden
stipt nagekomen, want men durfde geen spelbreker zijn. Van
omliggende en verafgelegen dorpen kwam men in kleine en grote
groepen naar Tablanoesoe, voeding meenemende voor de „Leraar"
en tevens met het doel verder in de ware leer te worden ingeleid.
De fanatiekste leerlingen kregen van Simson „Hoger Onderwijs."
Zij werden door hem opgeleid tot „helper" en daarna uitgezonden.
Het zijn slechts enkele jonge mannen geweest, die het zover hebben
gebracht. Hun taak bestond in hoofdzaak in het stichten van
verwarring en de Christenen op te zetten tegen hun voorgangers.
Geen middel daartoe werd door hen ongebruikt gelaten. De gronden
waarop de kerkgebouwen stonden, werden teruggevorderd
door de vroegere eigenaars. Zij eisten, dat de kerken zouden worden
afgebroken. Zo uitdagend mogelijk trad men op. Op een van
de kerkerven werd door een vroegere eigenaar een woning gebouwd
vlak voort 't front van de kerk. Ook 't punt van de bigamie
werd door hen op eenvoudige wijze opgelost. De voorouders gaven
hun toestemming een tweede vrouw te huwen. De grote „Leraar"
gaf hun daarin het voorbeeld door zelf een tweede vrouw in huis
te nemen.
De beweging bereikte zijn hoogtepunt medio 1942. Omstreeks die
tijd werd één van de drie kinderen, die Simson had, ziek. Het kreeg
een zeer ernstig gezwel op de tong. Het kind is er aan overleden.
Toen het begraven werd, leidde de gemeentevoorganger van Tablanoesoe
de dienst. Kort hierna werd het tweede kind ziek. De verschijnselen
waren gelijk aan die, welke men bij het eerste kind had
waargenomen. Ook dit kind kwam te overlijden. Weer was er een
158