kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

alle patiënten wegliepen uit vrees voor de ,,boze invloed" die er
dan volgens hen was, allengs veranderde dit. Op zekere dag werd
dit wel duidelijk gedemonstreerd. Een invloedrijk hoofd van een
grote kampong kwam met zijn zesjarig enig zoontje, dat zeer ziek
was, — het kind overleed twee dagen later. De vader vertrok, zeer
verdrietig. En we verwachtten dat er uit die kampong voorlopig
wel niemand om hulp zou komen vragen. Na enige dagen kwam
echter dit kamponghoofd met een familielid, dat een ziek kind van
ongeveer dezelfde leeftijd bracht. ,Ja," zei het kamponghoofd, „mijn
zoontje is hier gestorven, we weten dat ook dit kind heel erg ziek
is, maar wilt u proberen te helpen?" Zie, dat zijn momenten, die je
je wel heel klein en diep afhankelijk doen voelen.
Ook op Seroei ging het werk voort. Onder leiding van Dr Höweler
die in 1935 Dr Bierdrager opgevolgd was, waren twee nieuwe
zalen gebouwd.
En toen kwam 1940... Op Sumatra, Nias en Midden Java werden
de daar werkende Duitse zendingsarbeiders geïnterneerd. Aan verschillende
andere terreinen werden zendingsarbeiders onttrokken om,
althans gedeeltelijk, deze plotseling verweesde terreinen te bezetten.
Zo moest ook Nieuw-Guinea enige mensen voor dit werk afstaan.
En onder hen waren de medische arbeiders. Ziekenhuizen moesten
worden gesloten en de zendelingen moesten trachten poliklinisch
weer zoveel mogelijk hulp te bieden.
1942. Japanse invasie. Alle zendingsarbeiders geïnterneerd en de
nog aanwezige medicijnen moedwillig door de Japanners vernietigd.
Het ziekenhuis te Korido weggebombardeerd en dat te Seroei zwaar
beschadigd.
Dadelijk na de komst van de Amerikanen werd in 1944 door mobiele
teams zoveel mogelijk hulp gebracht. Maar het duurde toch nog wel
enige tijd eer het weer mogelijk was om de bevolking meer
blijvende hulp te bieden. Dit begon vanuit de toen nog militaire
hospitalen, die door de Amerikanen ten behoeve van hun legers op
Biak en Hollandia waren opgericht. Al spoedig kwam hier een staf
van zendingsarbeiders en verpleegsters. Ook Seroei kreeg weer
een zendingsbezetting. Nu zijn er ziekenhuizen te Sorong, Inanwatan,
Manokwari, Biak, Seroei, Hollandia en Joka. Er wordt nu
intensief aan de opleiding van Papoese verpleegkrachten gewerkt
en dit vraagt veel geduld. Niet alleen „parate" kennis wordt hun
bijgebracht, maar ook veel aandacht wordt besteed aan hun geestelijke
vorming.
Hier is nog veel, ja alles te doen. Het zal dikwijls moeilijk en teleurstellend
zijn. Toch zullen zij, die zich tot dit werk geroepen weten
door Jezus' opdracht. „Gaat heen onderwijst alle volken, en: helpt
de zieken" het als voorrecht voelen dit werk te mogen doen.
192