kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

were tijd ging men steeds meer de bezwaren daarvan gevoelen,
zodat reorganisatieplannen in overweging werden genomen. Het
was echter onmogelijk om tegelijkertijd een administratieve en een
financiële scheiding door te voeren tussen kerk en staat, omdat de
kerk de middelen tot eigen instandhouding niet dadelijk kon opbrengen.
In 1938 kwam men dan ook eerst tot een administratieve
scheiding, d.w.z. dat de kerk zelf haar bestuur kon kiezen en zelf
voor de interne aangelegenheden zorg kon dragen, terwijl de financiën
volgens een vastgesteld schema door de staat ter beschikking
werden gesteld. Maar reeds toen werden besprekingen gevoerd
om tot algehele zelfstandigheid der kerk te komen. Deze heeft nu
na de souvereiniteitsoverdracht haar beslag gekregen onder toekenning
van een belangrijk bedrag ter overbrugging van de eerste
jaren.
Het leek mij nodig een korte schets van de Protestantse Kerk te
geven, omdat wij anders niet weten waarover wij spreken. Al wat
deze kerk op Nieuw Guinea heeft gedaan en doet, moet dus wel
onderscheiden worden van het zendingswerk, dat uitgaat van de
zendingsactiviteit in Nederland, gericht op het brengen van het
Evangelie aan de bevolking van Nieuw Guinea. Dit moet temeer
in het oog gehouden worden, daar de Protestantse Kerk van Indonesië
naast de bovengenoemde zending ook haar zendingsarbeid
op Nieuw Guinea heeft.
Deze zendingsarbeid gaat uit van de zendingsvereniging op Ambon,
waar terecht werd beseft dat een kerk die leeft ook de zendingsopdracht
moet vervullen. Het gebied waar gewerkt wordt strekt
zich uit van Fak-Fak tot Merauke, dus aan de Zuidkust. Dit is
een moeilijk terrein, zowel door de geaardheid der bevolking en
de terreingesteldheid als door het feit dat in dit gebied ook gewerkt
wordt door de R. K. Missie.
Die gehele Zuidkust bestaat uit laagland, doorsneden met grote
rivieren, die men dagenlang kan opvaren om slechts hier en daar
verspreide dorpen te vinden, bewoond door een over het algemeen
weinig toegankelijke bevolking. Daar heersen gebruiken die voor
een gezond nageslacht in hoge mate funest zijn, zodat de bevolkingsdichtheid
ondanks alle bemoeiingen van bestuur, zending en
missie steeds kleiner werd.
Toch vindt de arbeid der zending gestage voortgang en is er in
verschillende gedeelten openheid voor het Evangelie, al zijn de
overgangen niet zo algemeen als in andere delen van Nieuw Guinea,
b.v. op de Noordkust. Ook de onverkwikkelijke strijd die vaak gevoerd
moet worden tengevolge van het feit dat er dubbele zending
bestaat, zowel R. K. als Protestants, belemmert een harmonische
ontwikkeling. Maar met onvermoeide belangstelling heeft de zendende
gemeente der Molukse kerk dit werk in stand gehouden,
267