kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

ezwijken ook op Nieuw Guinea niet voor die verleiding! Ja, een
kerk, die geen kerk is van geestelijken en leken, is voor zeer velen
iets geheel vreemds. Alsof Pinksteren niet de vervulling was van het
woord, dat de Geest op alle vlees zou worden uitgestort. Dus allen
moeten steeds gereed staan, liefdedaden te doen door de Heilige
Geest.
Konden wij na de opleiding zeker zijn, dat wij hun dat in een paar
jaar tijd hadden bijgebracht? Moesten wij bij die opleiding zoeken
naar het toverwoord dat hen veranderen zou, of konden wij ons
internaat zo reglementeren, dat die discipline als een blijvende binding
met hen mee zou gaan, of mochten wij ons verbeelden, dat ons
internaat een paradijs was, een op aarde gekomen koninkrijk?
Zo is het met de gemeente en haar ambtsdragers nooit geweest en
mocht het niet zijn. Wij mochten hen wijzen op Jezus, hen leiden
tot Jezus, en met hen bidden om de Heilige Geest: het ontvangen
van de gemeenschap met God.
En zo, in dat zelfde geloof, met die zelfde hoop en gedreven door
de liefde van Christus zijn wij nu samen arbeiders in Zijn kerk.
Daar is dienende kennis bij nodig, daar zijn bij de uitbreiding der
kerk steeds meer dienende regelen bij nodig, zo eenvoudig en sober
mogelijk, want het gaat om het éne nodige, het Evangelie van Christus,
gezaaid, bewaakt, versterkt, met waken en bidden tegen de verzoeking
van het heidendom in ons en om ons, tegen de overwoekering
door de wildernis, tegen het vastlopen in een dode vorm, tegen
het opgaan in eigen glorie.
Wij moeten gehoorzaam voortgaan met het allen voor te houden:
er is geen andere zekerheid, dan de zekerheid der dingen die men
hoopt.
Valt het u niet altijd op, als ge over de kerk in de heidenwereld
hoort, hoe dicht dat leven en die vragen liggen bij de wereld waarover
de Bijbel spreekt. Is dat werkelijk bij onze „eigen kerk" zo
heel anders?
Waarom schrijf ik deze dingen over Nieuw Guinea? Liggen die
verzoekingen in Nederland niet gelijk?
Maar dat is dan ook één van de vruchten van het zendingswerk,
dat wij tot inzicht van die gelijkheid komen. Men mag van het zendingsveld
geen interessante vreemdigheden en sterke verhalen
vragen.
De gedaante dezer wereld, die in Europa een beetje langer schijnt
stand te houden dan hier in de wildernis, gaat toch voorbij en ze is
overal en in alle tijden gelijk.
Maar het Woord van God gaat uit naar die wereld, en gaat er
doorheen waar Hij het wil, en het moet weer keren tot Hem.
201