kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

Ariks, Rumainum, Moei Lydia, bij velen bekend, mogen met dankbaarheid
worden genoemd.
Nog kort geleden schreef mijn oude vriend Rumainum: „Ik ben
zo dankbaar, dat mijn zoon op de Theologische School studeert en
straks het werk zal mogen voortzetten door mijn pleegouders Van
Hasselt op Nieuw Guinea zo veel jaren gedaan. De zegen, die God
op hun werk gaf, gaat door van geslacht op geslacht."
Zonder motorboten, vliegtuigverbindingen, radio, vliegpost, vaak
zonder ruggespraak met collega's of bestuur te kunnen houden,
moesten ze in vreemde of gevaarlijke situaties handelend optreden,
die pioniers, niet begrepen en dikwijls zelf niet begrijpend, maar vol
liefde en gehoorzaam aan hun grote Zender.
De kustbewoners, gewend aan het maken van verre prauwreizen,
zorgden ervoor, dat de nieuwtjes over die vreemde blanke mensen
als een lopend vuurtje de ronde deden. Heb je 't al gehoord? Er
is een man van Mansinam door een troep koppensnellers meegenomen
en toean Geissler is ze achterna gegaan en heeft hem hun
weer afhandig gemaakt. Weet je wat er op Meoswar gebeurd is?
Je zult 't niet geloven! Daar woont immers die zendeling Mosche
met zijn jonge vrouw? Op een dag, dat de zendeling van huis was,
is er een grote troep zwaar gewapende koppensnellers gekomen en
naderde het huis. De huisgenoten werden bang en liepen weg, maar
weet je wat zij deed? Met haar kindje op de arm liep ze de troep
een eindje tegemoet en strooide op de grond een slang (kruit) en
stak die bij de staart aan. Toen de lui die brandende slang op zich
af zagen komen, gilden ze het uit en — pssst — was 't gehele erf
schoongeveegd.
En hebben jullie dat gehoord? Op Mansinam woont toch toean Van
Hasselt, zo'n mannetje, dat je wel om kan blazen? Nou laatst was
er een feest, waar 't nog al wild en rumoerig toeging, en hij ging er
eens kijken. Bobi, een grote jonge kerel, greep zijn hakmes en wilde
hem te lijf, maar dacht je nou, dat dat mannetje bang was, al was
hij ongewapend? Nee, hij zei heel kalm: „Kom maar gerust dichter
bij, Bobi, ik weet, dat je me toch geen kwaad kunt doen, want God
zendt Zijn engel om mij te bewaken." Laat nou die Bobi zijn hakmes
laten vallen en op de grond neerhurken!
Hoofdschuddend hoorden ze 't aan, de donkere kroeskoppen, zittend
rond het vlammend kampvuur. „Wat een dappere lui, die bleekgezichten."
„Ze zullen wel goede tovermiddelen bij zich hebben"
meende een ander, en een enkele dacht: „Wat machtig moet hun
God zijn."
Maar mèt die sterke staaltjes ging ook de naam „Jezus" van eiland
tot eiland. Dat blijkt ook uit het verhaal van Petrus Kafiaar, die als
kleine jongen geroofd en tot slaafje gemaakt werd. Toen hij met zijn
meester op visvangst ging en door een hevige storm werd over-
45