kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

men als de andere bewoners van het voormalige Nederlands Indië?
Hun intellectuele aanleg doemt hen volstrekt niet, steeds op lager
niveau te blijven. Zoals ook op Java en later op de Buitengewesten
het onderwijs middel is geweest tot verheffing der bevolking, zo
ligt dat ook in het perspectief voor Nieuw Guinea. En zoals in die
andere gebieden de kerken profijt hebben getrokken van die verheffing,
zo zal ook de Papoese kerk dat kunnen en moeten doen.
In haar toekomstperspectieven ligt toch ook, dat zij een paar uit
eigen volk voortgekomen voormannen zal hebben, die de op academisch
peil gebaseerde hoogste theologische opleiding hebben
ontvangen aan de Hogere Theologische School te Djakarta. Tot
nog toe is dat onmogelijk, want mulo als vooropleiding is daartoe
vereist, maar de mogelijkheid van die vooropleiding heeft nog
nooit een Papoea gehad, noch in eigen land, noch daarbuiten,
want de vooropleiding voor een muloschool, bijv. op Ambon, kon
hij in eigen land niet bemachtigen. Maar nu worden de wegen tot
dat alles opengebroken en de eerste Muloschool is Aug. 1950
in Hollandia geopend.
Men behoeft niet alleen aan de kerk te denken. Perspectief is, dat
er naast Papoese predikanten toch ook Papoese artsen, Papoese
ingenieurs zullen komen. Tot deze en andere hogere opleidingen
•opent het mulo de weg.
Ik heb tot dusver alleen over jongens gesproken. Maar wat is een
volk, waarvan men de vrouwen niet in de volksverheffing laat delen?
Ook dat gebeurt op Nieuw Guinea. Door de meisjesvervolgscholen,
die, wat het onderwijsprogram betreft aan de jongensvervolgscholen
gelijk zijn, maar aangevuld met elementair huishoudonderwijs. Dit
alles is een begin, maar met zeer verre vooruitzichten. Er gaat
een nieuwe wereld open voor de Papoea's, men mag de vrouwen
en die het straks zullen zijn, daar niet buiten sluiten. Maar in die
wereld staat de kerk en men kan ook geen kerk opbouwen, als
men de vrouwen niet bekwaamt, gelovend en denkend in haar
leven te delen. Wat is het volk en wat is de kerk, als men het gezin
niet op solide basis tracht op te bouwen? Naast de geestelijke
factoren is ook een ongeveer gelijkopgaande ontwikkeling van
man en vrouw, vooral in de gezinnen van de voorgangers en de
verdere meer ontwikkelden, een element in die basis.
Zo heeft aan de perspectieven voor de toekomst het onderwijs een
groot aandeel. Hetzelfde kan gezegd worden van het medische
werk, al dragen die perspectieven hier wel een ander karakter,
omdat het meer wensen en plannen zijn dan vruchten, die vanzelf
rijpen uit wat er nu reeds is. Hoe weinig er nog is, hoe onbevredigend
de toestand, toont het stuk van dr Leiker in dit boek duidelijk
aan. De wensperspectieven liggen in wat hij schrijft even duide-
275