kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

De Biakkers zijn er ook!
door J. J. Mulder-van Hasselt
't T s feest vandaag! Ik heb 't aan alles gemerkt vanmorgen, aan 't
JL lezen uit de Bijbel, aan vaders dankgebed, aan 't blije gezicht
waarmee hij al heel vroeg de mooiste rozen uit z'n tuin in de vazen
schikte; er gaat vandaag iets bijzonders gebeuren! En nu staan we
op de heuvel onder de vlaggestok, hand in hand. Vrolijk wappert
de driekleur in de frisse zeewind. In de verte horen we het gezang
van de roeiers, die hun prauwen opgewekt voortpagaaien naar het
eerste grote zendingsfeest op Mansinam.
Ginds komen ook de prauwen uit de Dorehbaai aan, feestelijk versierd
met groen en vlaggen. Dan, als de grote prauwen met hun
zingende roeiers de hoek van 't eiland om gekomen zijn, voel ik
hoe ineens vaders hand trilt. Als ik naar hem opkijk zie ik, hoe het
trekt om zijn mond, maar vrolijk klinkt even daarna z'n stem: „De
Biakkers zijn er ook, m'n kind."
De Biakkers! Vijf jaar geleden hoorde ik een paar mensen tegen
elkaar zeggen: „Wat hoor ik, gaat de zendeling naar de Biakkers,
die zeerovers? Nou, maar dan zien we die hier niet levend terug
hoor!"
En daar zijn ze nu, vlak voor ons en heffen groetend de roeispanen
hoog op, terwijl goeroe Petrus Kafiaar rechtop in de prauw staat
en met z'n hoed zwaait! We wuiven terug en lopen de brede trap
van klapperstammen af naar het strand en zien de grote prauwen
met hun vrolijke last één voor één schurend het strand opglijden.
Ik zie hoe goeroe Petrus en vader elkaar lang de hand schudden
en denk aan wat moeder gezegd heeft: „Ik geloof, dat vader van
goeroe Petrus even veel houdt als van een eigen broer." Dan zijn
daar zijn dochtertjes, die straks met me zullen spelen in m'n eigen
kamertje. Het mooie eetserviesje mogen we hebben, en er zal écht
gekookt worden!
Een beetje verlegen kijken we elkaar aan, 't moet nog even wennen!
Steeds meer prauwen komen binnen, een hele vloot van Noemfoor,
W^osi, Sanggen, Andai: daar zijn ze dan al die lang verwachten.
De Mansinamse vrouwen lopen intussen bedrijvig heen en
weer, zich van hun gastvrouwelijke plichten bewust. Matten worden
uitgerold, een lange rij naast elkaar, en grote blauwe borden
er op gezet met gekookte maiskolven, sagokoeken, zoete aardappe-
56