kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

Er ging opeens een schrik door de gasten heen. Eten .. . dat was
toch veel te gevaarlijk! Reeds heel vroeger al mengden de mensen
tovermiddelen door het voedsel als ze iemand wilden doden, zonder
dat deze het dadelijk zou merken.
Maar de mensen van Jenkaté dachten: „Toe maar, als jullie dan
zoveel vertrouwen in ons hebben ... tast toe." — en ze keken
in zwijgende afwachting naar hun gasten.
De goeroe begreep, waarom de mensen aarzelden. Daarom stapte
hij naar voren en riep:
„Wij zijn blij, dat we samen het Kerstfeest vieren konden. Het
feest van vrede en vriendschap. En daarom zullen we verheugd om
de maaltijd zitten en de hand in dezelfde schaal steken met hem,
die eerst onze vijand was."
En hij en de schoolkinderen hurkten neer om de dampende etenspotten
en lachten elkaar vrolijk toe.
Toen durfden de anderen ook beter, en ze gingen zitten, jonge
mannen van Makebon naast oude vrouwen van Jenkaté, kleuters
van Makebon naast die van het dorp aan de overzijde van de
Doréhoem-baai.
Dat was de weerwraak van de Christenen van Makebon.
En later, als hun prauwen die van het andere dorp op zee tegenkwamen,
dan groetten de roeiers elkaar; eerst aarzelend en dan,
met een brede lach op hun gezicht.
En dikwijls trokken er jongens op uit om te gaan vissen voor de riffen
van het andere dorp.
219