kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

land, voor 20 ver dit door de zending bewerkt wordt. Wondamma
ruimde ook de grootste plaats in voor de Papoese goeroe, de zonen
van het land! Dit hield geen miskenning in voor de Amberigoeroes.
Wij willen gaarne de verdienste van vele Amberi-voorgangers
erkennen, de Papoese kerk heeft grote verplichtingen aan
hen. Maar dat het streven gericht moet zijn op de tot standkoming
van een kerk die geheel geleid kan worden door hen die tot het volk
behoren, is zonder meer duidelijk.
De algemene malaise na de eerste wereldoorlog deed zich ook in
het zendingswerk gelden. Veel van het bestaande werk dreigde te
worden afgebroken en te verslappen, vooral doordat het Gouvernement
de subsidies voor het onderwijs belangrijk ging verminderen.
Het sluiten van de school betekende meestal ook het gesloten blijven
van de kerkdeuren, daar de voorganger heen moest gaan. Maar
zie, wat eerst een ramp scheen, hebben we leren zien als een zegen.
De voortgang van de prediking en het handhaven van het onderwijs
was nu dikwijls alleen nog mogelijk wanneer de Papoese gemeenten
de benodigde gelden zelf bijeen brachten. Op verrassende wijze heeft
men deze taak begrepen en aangepakt. Het bleek mogelijk door te
werken en de normale groei van het zendingswerk te bevorderen.
Stilstand zou ook hier teruggang hebben betekend. Dit alles zou
echter nog niet mogelijk geweest zijn, wanneer niet vele voorgangers
bereid geweest waren soms meer dan 50 % van hun salaris te laten
vallen, toen de subsidie voor hun school wegviel. Ook werden
zogenaamde lerende ouderlingen aangesteld; vaak waren dit oudleerlingen
van de Normaalcursus die hun studie niet hadden voltooid.
Om dit ,,kerkewerk" te kunnen financieren werden in verschillende
onderafdelingen van het ressort zendingsverenigingen opgericht.
De jaarlijkse zendingsfeesten trokken grote belangstelling en waren
altijd weer een succes voor de zendingskas.
Door dit alles ontstond er een levendige zendingsdrang. Reeds voor
die tijd waren er vanuit Roon enkele christengezinnen geëmigreerd
naar Oost Nieuw Guinea, met de bedoeling om door een christelijke
levenswandel onder heidenen de roem van God te verkondigen.
Vanuit de Haarlem- en Mooreilanden werden nu twee maal tochten
gemaakt naar het Jabi-gebergte, om de mogelijkheden van zendingsarbeid
onder de Jabiërs na te gaan. De drie grote gemeenten
van Roon vaardigden elk een evangelist af, die in de Oemar-baai
zouden gaan werken voor rekening en verantwoording van Roon.
Op zekere dag vertrokken wij vanuit Miei met de motorboot Damai
naar de Oemarbaai. Halverwege passeerden we toen 12 volbemande
prauwen, die van Roon vertrokken waren. In een van de drie
heidense dorpen werd een zendingsfeest georganiseerd. Drie complete
zangverenigingen waren aanwezig om het feest op te luisteren.
65