kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

Voor de oversteek naar het vaste land hadden de zendelingen een
prauw nodig, die ze zelf wilden gaan maken. Met veel moeite hakten
ze een boom om en holden die uit, maar telkens bleek, dat ze een
verkeerde houtsoort hadden gekozen, tot groot leedvermaak van de
Papoea's. Ze eindigden met een prauw van de bevolking te kopen.
Dat „alle hout geen prauwenhout" is, was één van hun eerste ontdekkingen.
Dag aan dag worstelden ze met de taal. Woorden voor aanwijsbare
voorwerpen kenden ze gauw, maar om het Evangelie te brengen
waren er termen nodig waarvan ze niet eens wisten of die wel bestonden
in de Noemfoorse taal.
Toen kwam er een hongerperiode, en tot grote verbazing van de
Papoea's deelden de zendelingen hun laatste sago-koekén met de
bevolking. En deze „aanschouwelijke preek" sloeg in. Hoe was het
mogelijk, dat die wonderlijke vreemdelingen zo konden handelen
tegenover niet-stamgenoten?
Het leed bleef de beide mannen overigens niet bespaard, direct al
bij het begin. Nauwelijks enkele maanden na hun komst, kreeg
Geissler een beenabces, dat zo ernstig was, dat hij blij was met een
oorlogsschip, dat Mansinam aandeed, naar Ternate te kunnen gaan
om hulp. Ottow bleef alleen achter en toen hij een hersenontsteking
kreeg lag hij daar eenzaam in zijn hut. Velen kwamen kijken, maar
daar bleef het bij.
Na twee jaar trouwde Ottow met mejuffrouw Augusta Letz, die uit
Duitsland kwam, en Geissler met mejuffrouw Reinaert, die hij in
Ternate had leren kennen. Zij waren dus de eerste zendelingsvrouwen,
die de eenzaamheid van hun mannen deelden, zonder medische
hulp te hebben, terwijl er ééns per jaar een schoener kwam van een
handelaar en af en toe een oorlogsschip, dat kolen innam vanuit de
loods op het eiland.
Nu er van meer huiselijk leven sprake was, ging de bevolking wat
meer belangstelling tonen; er viel wat te zien en te beleven!
Daar deze zendeling-werklieden zelf in hun onderhoud moesten
voorzien gingen ze handeldrijven met de bevolking. Dit bestond
voornamelijk uit ruilhandel. De conversatie ging langzamerhand ook
iets vlotter, maar hoe moesten ze dit volk van koppensnellers en
zeerovers het Evangelie van Gods Liefde brengen? Kenden ze wel
de woorden: Liefde, vergeving, zelfopoffering?
Zolang ze de taal niet beter kenden kwam van hun zendingswerk
dan ook weinig terecht. Het is dan ook geen wonder, dat het lang
duurde voor de Papoea's gingen begrijpen waarom deze vreemdelingen
hun land hadden verlaten en welke boodschap ze kwamen
brengen. Dit hebben de zendelingen zelf ook wel begrepen.
Toen n.1. in 1865, nadat een aardbeving de zendingshuizen had
verwoest, twee van hen door ziekte en één wegens teleurstelling
43