kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

mogelijk, dat beiden met een zo verschillende achtergrond elkaar
zullen vinden in het Evangelie?
Er is voor de beiden, en voor elk mens, maar één mogelijkheid om
het Evangelie te verstaan en dat is: door zijn eigen hart, zijn eigen
verstand. En in zijn gemoed ontstaat een bepaalde indruk, waarvan
het karakter afhankelijk is van de associaties, verbonden met het
verleden en alles wat daarin met het bovennatuurlijke te maken
heeft.
In dit boek wordt van verschillende kanten en door verschillende
personen de aard van de ontmoeting, maar meer nog het gevolg
van de ontmoeting beschreven. Maar wat gebeurt er nu precies, en
wat speelt er zich af in het hart van de heiden?
Zien we op de grote verschillen tussen beide partners, dan kan
men begrijpen, dat Paul Schütz destijds verklaarde: „Er staat een
onoverkomelijke muur tussen beiden." Nu mag men niet met een
stichtelijk „met mijn God spring ik over een muur," dit bezwaar
laten vallen. Want het gaat ook immers niet om ons, het gaat om
het Evangelie. En dan kunnen we met een variant zeggen: „Het
Woord Gods is niet gebonden, ook niet aan ras of cultuur, en de
Geest Gods kent geen muren." Tussen mens en mens blijft echter
wel die muur van „niet verstaan van eikaars wereld" staan. Hoogstens
kan er een raam in de muur worden aangebracht, waardoor
men een blik krijgt te slaan in eikaars wereld en zieleleven, maar
absoluut thuis raakt men in eikaars wereld nooit, daarvoor neemt
men een veel te geïsoleerde positie in. En men zal de zendeling ook
ongaarne een inzicht geven in de heidense geloofsvoorstellingen.
In de wereld van de Papoese heiden treden als voor hem zeer belangrijke
personen de mythische figuren op. Het zijn de helden die het
Ievensgeheim kennen, zoals Mansren Manggoendi, en dit maakt hen
onafhankelijk en stelt hen in staat daden te verrichten, die blijk
geven van het bezit van de hoogste macht. Deze macht maakt aan
alle nood een einde, en doet de doden opstaan. Wanneer Geissler
inderdaad de doden kon laten opstaan, zou hij aan die voorwaarde
voldaan hebben. Pas als de doden opstaan heeft men hun zielebeeld
niet meer nodig.
Wanneer de mensen van Wondama van zendeling Van Balen vertellen,
dat hij een reuzenslang met zijn handen uit een grot haalt
en haar de nek omdraait, en een bos gezouten vis weer laat zwemmen
(zie de bijdrage van ds Eygendaal), dan kan men daar een bewijs
in zien van het feit hoe hoog geacht hij was; hij kreeg een plaats
in hun heldengalerij, in hem brak de mythische oertijd door.
Dat het Evangelie ingang vond, is niet voor een gering deel te danken
aan het feit, dat in dromen en gezichten aan hun eigen mytho'
logie ontleend, het Evangelie en voorstellingen daarmee verbonden,
een plaats gingen innemen (zie het hoofdstuk Pamai van ds Bijkerk).
15