kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

Bij het uitbreken van de oorlog in Europa werd Spreeuwenberg
naar Saparoea (Ambon) overgeplaatst en Schneider als Duitser geinterneerd.
De Hogerwaards werden door de Japanners in Joka
gevangengenomen, de plaats waar Schneider een paar jaar tevoren
zijn huis had gebouwd.
Na de oorlog kwam Spreeuwenberg tijdelijk terug, maar in Ds
Kabel kreeg het Oosten de man, die nu met hulp van twee inheemse
zendelingen het gehele Oostelijk deel voor zijn rekening kreeg.
Sarmi stond onder Pendita H. Morendi Muzendi, maar in 1951
vestigde Ds Baars zich op Sarmi, nadat dit 9 jaren vacant was geweest
en vanuit Genjem moest beheerd worden.
Van groot belang is het ook, dat in 1951 de U.F.M, op het terrein aansluitend
aan de gebieden achter Genjem en Sarmi het werk heeft aangevat. Deze Austr.-
Amerikaanse Zending beschikt over vliegtuigen en werkt reeds jarenlang aan
de Fly-rivier in Zuid Nieuw-Guinea. Hoewel ze fundamentalistisch van inslag is,
wil ze toch samenwerken met de V.N.Z. en haar goeroe's betrekken van de
Zendingsopleidingsscholen.
De Pinksterbeweging is ook vertegenwoordigd in de Humboldtbaai,
waar een Papoea van Tabati voorganger is; veel aanhang is er nog
niet, maar toch zal het een bepaalde aantrekkingskracht op de mensen
hebben, gezien hun verleden met geestenzienerij, openbaringen
en dromen.
Hiermee raken we meteen een belangrijk punt aan. Herlevend heidendom
in de vorm van de Simsonbeweging, Jaesim-dansen in het
Sarmise waar bij eindeloze nachtelijke hospartijen pseudo-dichters
verhalen van twijfelachtig allooi doorspekt met gegevens uit het
Evangelie en het wereldgebeuren vertelden, gaven blijk van een
onoverwonnen heidendom. En niet alleen aan de kust, maar ook in
Nimboran kreeg men oplevingen van een zogenaamde Roh-Babi
(varkensgeest) beweging. Doelwit van de ene groep was b.v. „goederen
te bezitten," van de andere „eeuwige jeugd en eeuwig leven."
Nachtelijke samenkomsten vonden plaats in het bos, met een „medium"
en vertolking van diens geestentaal. Groot was dan dikwijls
de afval, ook onder de besten. De ouderen willen bij zoiets het
christendom maar overboord zetten, de jongeren willen het er naast
aanhouden. „Men heeft een tijdlang het Christendom als „de" weg
gezien," schrijft Ds Kabel, „en nu „het" niet komt probeert men
het met de oude weg. Merkwaardig is daarbij het project van de
moderne maatschappij in de kampong. In de bijeenkomsten is een
Resident, een Pendita, een dokter en een representant van Ds Kyne.
Alles is zeer geheim. Helaas zien de goeroe's het als een spelletje."
Nu men op Oost Nieuw-Guinea bezig is met de organisatie van de
Kerk, en vijf classes heeft, die regelmatig vergaderen, blijkt dat men
153