kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

en de levens hunner werknemers draagt het grootbedrijf geen kennis
en het kan ook niets doen om daaraan tegemoet te komen of om
de mensen te helpen. Het is de tragiek van ieder lichaam, dat geen
geestelijke basis heeft, dat het wel van harte bereid is alles te doen
om de arbeidsvoorwaarden en omstandigheden, zowel als de materiële
verzorging van zijn werknemers zo goed als dat maar kan
(en dat is erg goed) te verzorgen, maar niet in staat is hetgeen cultureel
stuk gegaan is te vervangen door een ander gelijkwaardig
bezit.
Men moet dit niet als een verwijt opvatten aan het Westers grootbedrijf.
Dat deze bedrijven dit karakter hebben gekregen is in eerste
instantie te wijten aan de kerken, die de opkomst en bloei van het
grootkapitaal en bedrijf begeleid hebben met haar zegen en niet
met haar evangelische critiek. Men moet begrijpen, dat de feiten
zoals zij thans liggen ons niet gegeven worden opdat wij er hooghartig
aan voorbij zouden gaan, maar opdat wij als kerk zouden
beseffen dat deze situatie voor ons een taak betekent. Wanneer wij
er van overtuigd zijn, dat het onze goddelijke opdracht is het evangelie
te prediken tot aan de uitersten der aarde, dan is het wel zeer
zeker onze speciale opdracht om met de evangelieprediking daar te
komen waar door Westerse invloeden op snelle wijze het oude geloof
gedesintegreerd wordt, verlamd en uitgehold, om de slachtoffers
daarvan iets beters aan te bieden. Niet alleen beter dan de
leegheid die achtergebleven was, maar ook beter dan het oude bezit.
Niet om met het evangelie de mensen weerloos te maken tegenover
het grootkapitaal en het grootbedrijf. Doch juist om de mensen
geestelijk weerbaar te maken om niet ten onder te gaan aan materialisme,
aan nihilisme en andere machten die evengoed optreden als
begeleidend verschijnsel van Westerse invloeden.
We trachten in vogelvlucht aan de lezer duidelijk te maken wat er
allemaal omgaat op Nieuw Guinea als samenvatting van de invloeden
van het Westers grootbedrijf, o.a. de komst van vele
vreemde oosterlingen in deze gebieden.
De Papoea vat hen allen samen onder de naam Amberi. Tot hen behoren
Ambonezen, Menadonezen, Keiezen, Javanen, Soendanezen,
Sumatranen, Toradja's en Makassaren, Sanghirezen en Timorezen.
Dat betekent dus ook dat de Papoea's niet alleen westerse invloeden
ondergaan doch tevens oosterse, die we willen samenvatten onder
de namen nationalistische, Islamietische en Christelijke.
Daardoor wordt het beeld nog verwarder dan we het eerst beschreven
hebben. Tegenover al deze groepen staat de Papoea onwennig,
zelfs vijandig en toch ondergaat hij de invloeden daarvan, die helaas
niet altijd gunstig zijn. Ook de vreemde christenen zijn veeleer een
belemmering om naar de kerk te komen dan een aansporing. Van
134