kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

goed baden, hun kleren behoorlijk wassen, niet spugen, enz.
Handen wassen doen ze vrij goed, want ze vinden 't verschrikkelijk,
dat er onder hun nagels b.v. eitjes zouden zitten van de „mata
ikan," een draadddune witte worm, die men steeds opgerold als
een kluwentje ter grootte van een vissenoog in de grond vindt bij
tuinarbeid. Dus borstelen jongens!
Bij tandenpoetsen komt ijdelheid al een woordje meespreken bij
deze jonge dames. „Vliegen''vinden ze, na de lessen hierover, vreselijk
en steeds dekken ze nu zelf hun eten af en verjagen de vliegen.
Maar 't is een hele toer om hen b.v. 't erf bij de keuken te laten
schoon houden, opdat er niet veel vliegen komen!
Opruimen en kleren wassen is ook een hele toer. Vlug maar de
vuile was in 't slaapmatje meegerold met je kussen en de deken
of als een propje achter het kistje, waarin hun hebben en houden
zit, gedeponeerd. Maar o wee, als de juffrouw de zaal inspecteert!
„Ik vind wassen ook zo'n naar werk" bekent Nela eerlijk, pakt
haar hoopje kleren en verdwijnt niettemin met een vrolijk gezicht
naar de put.
Slordig, royaal en nonchalant zijn deze meisjes, maar hoe zou 't
ook anders kunnen! Nooit hebben ze iets bezeten, dat ze moesten
opruimen of bewaren, of waarmee ze zuinig moesten zijn. Waarde
kennen ze niet en vooruit denken kunnen ze evenmin. En het zal
nog heel lang duren, voordat ze nette, zuinige huisvrouwen zijn.
Op de Meisjesvervolgschool wordt ook tuinbouw-onderwijs gegeven,
voornamelijk groenteteelt, opdat de huisvrouw van later de benodigde
groente voor haar gezin zelf zal kunnen verbouwen. De
meisjes doen dit werk graag en 't is meteen een nuttige beweging
in de buitenlucht, evenals houthakken voor de keuken en gras afslaan
wat bij terreinonderhoud behoort.
Veel aandacht wordt er ook besteed aan taalonderwijs, opdat de
kinderen later in staat zullen zijn hun Maleise Bijbel goed te kunnen
lezen. Ook is 't nodig, dat zij hun gedachten leren samenvatten
en weergeven, zich leren uitdrukken, wat later weer ten goede
komt bij het vertellen aan anderen. Want de hoop is, dat zij, later
ook in het leven zullen staan als echte Christenvrouwen en dat de
hele opvoeding in dit internaat hen zal doordringen van Gods liefde,
die ook hun houding in 't leven zal bepalen. Dat de morgen- en
avondaandacht, de zanguren en vele liederen die ze leren, de gesprekken
en de hele sfeer in het internaat hun stempel mogen drukken
op deze meisjes.
Zo is de verwachting, dat deze meisjesvervolgscholen zullen bijdragen
tot de vorming van Christenleidsters en gezonde, degelijke
vrouwen en moeders van 't Papoese volk op Nieuw Guinea.
230