kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

nenten van het leven van de eigen kerk. Natuurlijk zijn zij in
het huidige stadium nog te weinig in aantal. De kerk heeft haar
levensorde nog gekozen onder duidelijke invloed en leiding van die
van buiten gekomen zendelingen en goeroes en degene die nu werkelijk
Papoese predikanten zijn, zijn daartoe nog niet vooral door
eigen kerk, maar door de Conferentie van zendelingen aangewezen.
Daar is geen enkel bezwaar tegen, want het kon eenvoudig niet
anders, maar tot de perspectieven behoort, dat dit gaat veranderen,
dat het vreemde element steeds meer terugtreedt, dat de eigen
mannen de voorgrondplaatsen gaan bezetten, daar de verantwoordelijkheid
dragen en daar de zeggenschap uitoefenen.
Maar ik herhaal: dat kunnen ze alleen, als zij er zijn en dus als zij
er in groter getale komen, d.w.z.: als zij opgeleid worden. Daarom
is ook voor de Papoese kerk dat vraagstuk van de opleiding van
haar voorgangers van zo ingrijpende betekenis.
Wie opleiding zegt, zegt onderwijs. Niet alleen in deze zin, dat die
opleiding zelf reeds in het geven en ontvangen van onderwijs bestaat,
maar ook in dit opzicht, dat die opleiding tot predikant een
bepaalde vooropleiding onderstelt: dat er dus algemeen vormend
onderwijs aan moet zijn voorafgegaan. Maar dat onderwijs moet
natuurlijk niet aan de weinigen, die straks vooraanstaan, maar aan
het gehele volk worden gegeven.
Ten aanzien van het onderwijs zijn de Papoea's in hoge mate te
kort gedaan. Zij zijn steeds voor dom versleten, maar mede daardoor
ook dom gehouden. Tot na de oorlog was er voor de massa
slechts de driejarige volksschool. De enige mogelijkheid tot verdere
ontwikkeling was de op de volksschool gebouwde tweejarige vervolgschool,
die de overbrugging vormde voor die jongens, die daarna
door de zending tot volksschoolonderwijzers, tevens gemeentevoorgangers,
werden opgeleid.
Dit gaat veranderen. Er zijn nu reeds over het gehele gebied verspreid
zes vervolgscholen, die de hoogste drie klassen van een
lagere school vormen, op centrale punten gevestigd en daar toe
gang geven aan groepen van geselecteerde leerlingen, die de volksschool
hebben doorlopen. Er is voor dit voortgezet onderwijs bij
de Papoea's een enorme belangstelling, er bieden zich veel meer
leerlingen aan dan er kunnen worden opgenomen, met andere woorden
dit soort scholen moet nog sterk in aantal worden uitgebreid.
Maar er is reeds meer, er is een aanvang gemaakt met M.U.L.O.,
de gouvernementsmuloschool en ook een voor de kinderen uit
het volk.
Men moet er zich goed van doordringen, dat hierin grote toekomstperspectieven
liggen opgesloten. Want er is nu een weg, om de
jarenlange achterstand te gaan inhalen. Waarom zullen de
Papoea's wat hun ontwikkeling betreft, niet op hetzelfde peil ko-
274