kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

Zij zelf hadden in dat halve jaar zo veel aan malaria geleden, dat de
conferentie van zendelingen het nodig achtte, dat zij een paar maanden
bij collega Starrenburg vacantie zouden nemen.
Op de conferentie stelde Agter tevens voor niet verder te gaan met
de afbouw van het huis te Bosnik, maar een nieuwe zendingspost te
stichten op een meer geschikte plaats.
Na zijn vacantie ging hij met vrouw en kind een reis maken rondom
de Schouten-eilanden en koos daarna Korido als meest geschikte
plaats voor woning, waar hij in April 1924 zich voorlopig in de
pasangrahan vestigde. Nadat de bestuursassistent vertrokken was
kon hij diens woning overnemen. De K.P.M, werd verzocht Korido
eenmaal in de twee maanden aan te doen, wat beloofd en gedaan
werd. De gezondheidstoestand bleef goed.
In December 1924 kwam de tweede zendeling, Hartweg, met vrouw
en twee dochters. Eerst werd een noodwoning voor de familie Hartweg
gebouwd, terwijl intussen de oude zendingswoning van Hollandia
afgebroken werd en te Korido weer opgezet. De vlakte ten
Oosten van de rivier moest opengekapt en de heuvel, waar het huis
zou gebouwd worden, gelijk gegraven.
Intussen gingen de dienstreizen door. Nog steeds was er geen eind
gekomen aan de opstand in het binnenland van Biak. Wel hadden
de zendelingen zo nu en dan contact met de binnenlanders, wanneer
ze op de Noordkust van Biak hun dienstreizen maakten, maar het
wilde nog steeds niet tot echte vrede komen.
De Gouverneur Van Sandick werd over deze kwestie geraadpleegd.
Hij beloofde, indien de zendelingen weer contact met de binnenlanders
hadden, dat dan aan hen gezegd kon worden, dat ze geen
straf zouden krijgen, als ze maar belasting betaalden en hun verplichte
herendienst deden.
Spoedig daarna werd de reis naar de Noordkust ondernomen en
contact met de binnenlanders gezocht. Er werd een Biakse brief
naar hen gezonden in de vorm van een aan beide zijden stomp
afgehakte bamboe. De tussenpersonen werd opgedragen deze bamboe
aan de hoofdman af te geven en er bij te zeggen, dat de zendeling
geen kwade bedoelingen koesterde en hoopte, dat van hun zijde hetzelfde
gezegd kon worden. Verder, dat hij met hen wilde spreken
en hij een boodschap van de Gouverneur had. Het duurde een volle
dag voor de gezondenen terug kwamen. De meegegeven bamboe
was echter aan één zijde scherp afgehakt. Op het eerste gezicht leek
dat niet zo gunstig, maar de tussenpersoon gaf spoedig uitleg.
Hij zeide, dat de scherpe kant bedoeld was voor de strandbewoners
en het Gouvernement. De hoofdman had de boodschap meegegeven,
dat hij de zendeling de volgende dag op Rowribo verwachtte.
De volgende morgen werd de tocht naar het binnenland ondernomen.
Maar te Rowribo aangekomen, was daar geen mens te be-
91