kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

Bij beter kennisnemen van de stand van zaken, bleek het al spoedig
dat er veel geordend en geregeld moest worden. De goeroes waren
wel druk in hun werk, maar ze verreisden veel tijd naar de hoofdplaats,
waar ze iedere maand moesten komen om hun tractement te
halen bij de Bestuursassistent en later bij de Controleur. Dat heeft
zo geduurd tot Aug. 1948; toen konden we zelf weer alles regelen.
Ook voerden we geregelde collecten in de kerkdiensten in en met
goed gevolg. Een later gesticht Evang.fonds heeft ook grote belangstelling
en de gemeenten offeren daar speciaal één keer per
jaar voor; uit deze gelden wordt grotendeels het Evang.werk bekostigd.
De eerste Controleur, die terstond het binnenland ging verkennen,
kwam terug met het bericht dat de bevolking van de Aitinjo- en
Ajamaroestreek gevraagd had of zij weer goeroes mocht ontvangen.
Met kampongvorming was men al bezig, en de toestanden
waren van dien aard, dat hij er op aandrong, zo spoedig mogelijk
aan deze verzoeken te voldoen. Dat was ineens een hele opgave,
en we wilden ook liever eerst wachten totdat daar in het binnenland
Bestuursassistenten geplaatst waren. Toch maakten we
er ernstig werk van, maar het was te voorzien dat we zeker geen
goeroes voldoende beschikbaar hadden om terstond aan de verzoeken
te voldoen. Een en ander was reden om terstond te beginnen
met het opleiden van jonge mannen uit de kustgemeenten.
Zo heb ik drie keer een cursus gehad van vier maanden. De jongelui
die daarvoor in aanmerking kwamen, waren jongens die meestal
van de goeroes een soort vooropleiding genoten hadden.
In 1948 konden we een aanvang maken met het openen van de
eerste posten in de Aitinjo streek. Gelukkig kwamen er eind 1948
een 12-tal nood-goeroes uit, zodat we toen terstond konden beginnen
met de plaatsen te bezetten waar een school geopend kon
worden. Ook aan de Seremoek-rivier konden we een school en verschillende
Evang.posten openen. De Karabra-rivier is in tussentijd
sterk beinvloed vanuit het Sorongse; die hebben hun Evangelisten
niet teruggevraagd en de toestanden waren daar tot nog toe zeer
onzeker.
Verder heb ik in de Tarofstreek drie scholen kunnen openen, waaronder
twee met ieder bijna 100 leerlingen. De bevolking komt niet
in de godsdienstoefeningen, uitgezonderd een groot gedeelte in
Negeri-Besar. In het achterland van datzelfde gebied kon ik vijf
Evang.posten openen, waaronder een paar ongesubs. schooltjes.
Daar komen de mensen wel in de godsdienstoefeningen en de
Evangelisten werken daar met plezier.
De goeroes en vooral de Evangelisten in het binnenland van Aitinjo
en Ajamaroe hebben het heel wat moeilijker, omdat zij daar uit-
115