kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

uimte met wisselend succes. Daarbij blijft dan de nog open vraag
wat van het oude dient gehandhaafd te blijven of te groeien in
nieuwe vormen en wat van onze eigen adat dient te verdwijnen,
voordat deze op dit volk beslag legt.
Bij de opleiding is van wezenlijk belang hoeverre een wederzijdse
basis van vertrouwen en begrip kan onstaan. Zonder basis zullen
op zijn best technici, doch nooit werkelijke verplegers ontstaan.
Bovenal is nodig een oneindig geduld en een vertrouwen dat niet
geschokt kan worden door de teleurstellingen van elke dag.
Perspectieven
Medisch gesproken ligt geheel Nieuw-Guinea nog braak. Er is een
hoopvol begin gemaakt en na de oorlog is het tempo opgevoerd.
Blijft echter de vraag of het huidige tempo beantwoordt aan de
behoeften voor het heden. Men hoede zich voor de voorstelling als
zou de bevolking thans allerwegen om leniging van de lichamelijke
noden roepen. Dat is zonder twijfel niet het geval, integendeel, dikwijls
moet de geboden hulp op een presenteerblaadje aangeboden
worden, en wordt zelfs dan nog geweigerd. Aan de andere kant
echter is bij een deel der bevolking werkelijke vraag naar hulp en
daaraan kan dikwijls niet tegemoet gekomen worden wegens gebrek
aan mensen en middelen.
Van groter belang is nog of het huidige tempo beantwoordt aan
de vragen voor de toekomst. Dit lijkt mij zeker niet het geval. Het
is zelfs de vraag of met werkelijk grootscheepse maatregelen dat
heden nog mogelijk is.
Het medische vraagstuk immers wordt niet alleen bepaald door
geneeskundigen en medicijnen. De lichamelijke en de geestelijke
volksgezondheid hangt ten nauwste samen met de structuur van de
gehele maatschappij, van de mate van ontwikkeling van het individu,
van economische verhoudingen, niet in de laatste plaats van de
mate waarin het Evangelie werkelijk beslag heeft gelegd op de
mens.
Het gebeurde in andere landen geeft aanleiding tot grote bezorgdheid,
of straks ook niet hier, wél de kiem gelegd is tot de natuurlijke
drang naar zelfstandigheid, maar de middelen om deze zelfstandigheid
te verwezenlijken niet in die mate zijn gegeven als van een
volk dat pretendeert de verantwoordelijkheid te moeten en te kunnen
dragen, bovenal een volk dat prijs stelt op de naam van Christelijke
natie, mag worden verwacht.
Niettemin blijft de opdracht van kracht. Het verleden is voorbij.
In het heden kan nog zeer veel gedaan worden tot zegen van dit
volk.
Geen opoffering mag daarbij te groot zijn.
213