kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

De leerstof wordt zeer eenvoudig gehouden en de eerste tijd is het
voornaamste doel van de goeroe, de kinderen te wennen aan orde
en regelmaat, netheid en hygiëne.
Meestal zijn er twee partijen in de kampong, de éne wil wel meedoen
aan dit moderne gedoe, de andere houdt het maar bij de oude
adat. Conservatieve ouders sturen hun kinderen naar de oude adatschool.
Wat daar onderwezen wordt is zeer geheimzinnig, de mensen
zijn zeer terughoudend in hun spreken daarover. Veel kunnen
we niet te weten komen, maar behalve kennis van kruiden leren ze
er ook verschillende magische handelingen, o.a. de kunst van het
„blazen."
De onderwijzer is de z.g. goeroe-woflee, een oudere man, die doorkneed
is in alle adat-gebruiken.
Naast deze sekolah-woflee zijn er ook de z.g. roemah-pemali, waar
de jongens heengaan als ze een jaar of twaalf zijn en waar ze ongeveer
5 maanden blijven. De jongens mogen gedurende deze maanden
niemand ontmoeten en hun ouders krijgen ook geen enkel bericht
over en van hen.
De goeroe van de Beschavingsschool werkt en leeft temidden van
de kampongbevolking en tracht op allerlei wijze contact te krijgen
met de mensen.
Zijn werk bestaat, volgens de „Voorschriften" van de Directeur van Onderwijs
en Eredienst te Batavia, dd. 21 Juli 1938 in het volgende:
1. de goeroe is verplicht, na zijn aankomst ter plaatse van stonde aan contact
te zoeken met de bevolking der streek, zich zoveel mogelijk op de hoogte te
stellen van haar zeden, gewoonten en taal en verder alles te verrichten wat
voor de opening en de bloei der school nodig geacht moet worden.
2. Een Beschavingsschool stelt zich ten doel mede te werken aan de opvoeding
tot alle zedelijke en maatschappelijke deugden der leerlingen, aan hun verstandelijke
ontwikkeling, aan de veraangenaming van het leven en aan de
culturele opbouw der samenleving in wier midden zij is opgericht.
In deze „Voorschriften" lezen wij verder de punten, die het karakter van de
Beschavingsschool bepalen.
Een integrerend deel van het onderwijs vormen de volgende zaken:
a. beoefening van zang en muziek — zo mogelijk door de oprichting van
fluitorkesten — zich aanpassend aan het eigen cultuurbezit der bevolking;
b. de beoefening van eenvoudige handenarbeid, zoals het schoonhouden van
erf en schoolgebouw en van de leermiddelen;
c. het vertellen van kinderverhalen, inheemse legenden e.d.;
d. het aanleggen en onderhouden van eenvoudige schooltuintjes;
e. de beoefening van spel en sport, daarbij zo mogelijk aansluiting zoekend
bij de gebruikelijke inheemse kinderspelen;
f. het aankweken van zin voor orde, netheid en hygiëne;
g. het organiseren van schoolfeestjes op nationale en andere feestdagen;
h. het trekken van de belangstelling der bevolking voor de school en haar
werk;
i. het aanbrengen van enige schoolse kennis, zoals hieronder nader omschreven;
237