kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

len en fruit. Kleine meisjes staan op wacht om honden en kippen
te verjagen. Als het terrein eerst wat verkend is en vooral het witte
zendingshuis met de mooie bloementuin goed opgenomen is, wordt
er op een oude koperen gong geslagen en hurken de gasten aan
weerszijden van de matten neer. Vrolijke gezichten overal, kwinkslagen
gaan over en weer.
Dan opeens buigt een grijze Biakker het hoofd en snikt 't uit.
Doodse stilte, verbazing, verlegenheid, — een oude zeerover die
huilt! — Als vader zijn hand op de schokkende schouder legt en
vraagt, wat er is, komt ontroerend het antwoord:
,,O, mijnheer, dit heeft de Here Jezus gedaan. Eigenlijk had ik volgens
onze bloedwraak die man tegenover me moeten doden en nu
— nu steken we tegelijk onze hand in de zelfde schaal. Zoiets is
een wonder."
En zo hebben allen het gevoeld, al die heerlijke dagen en vooral
op het Zendingsfeest, het grote wonder, dat stammen, die steeds
met elkaar in oorlog geleefd hadden, nu in vrede naast elkaar zaten,
de zelfde liederen konden zingen en vriendschapsbanden aanknoopten.
En als het Avondmaal bediend is aan leden van 28 verschillende
stammen, straalt moeders gezicht als ze tegen vader zegt:
„Zoiets moois heb ik van mijn leven nog niet beleefd." En ik, ik
dank God nog steeds, dat ik een zendelingskind op Nieuw Guinea
mocht zijn en de Biakkers heb zien komen op 't oude Mansinam.
57