kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

komst, toen ze bezig was bij de waterval de was te doen, een zonnesteek
en stierf.
Drie jaar hebben de beide mannen het daar vol gehouden, toen
konden ze niet meer tegen de moeilijkheden en teleurstellingen op
en gingen heen.
Toch liet men het eiland niet los. Van herbezetting kon echter voorlopig
niets komen. Door een moordzaak ontstond er een vijandelijke
verhouding tussen twee dorpen, die 20 jaar duurde en veel
slachtoffers eiste.
In 1882 werd Zendeling Van Balen voor Roon bestemd, en vanwege
de gespannen toestand daar zou zendeling Jens hem vergezellen.
Van Balen bleef een jaar op Mansinam om zich in de taal in te
werken. In die tijd stierf de vrouw van Jens, en deze kon toen met
zijn beide kinderen moeilijk mee naar Roon. Besloten werd daarom
om Bink in zijn plaats te laten gaan. Van Hasselt en Jens trokken
op verkenning uit. De Rooners voelden er wel voor weer zendelingen
in hun midden te hebben en beloofden een huis te bouwen
tussen de beide vijandige dorpen in.
Het bleef echter bij een belofte. Maanden later merkten Van Balen
en Bink, dat ze pas een paar bomen geveld hadden. De belofte om
te bouwen werd nog eens herhaald, nu door anderen.
Lang moesten Bink en Van Balen wachten op reisgelegenheid voor
hun gezinnen. Toen er eindelijk een schoener verscheen, vroeg de
kapitein een woekerprijs van f 1000.—. Om niet nog eens maanden
te moeten wachten probeerden ze het geld bijeen te krijgen.
De schoener bleek van alle ongemakken voorzien. Twee maal per
dag moest het lekke vaartuig leeggepompt, in de kleine bedompte
hutten was het niet uit te houden en het dek moest gedeeld met de
bemanning, die er evenals zij hun potje kookten.
Na drie dagen arriveerde men op Roon. Er was nog geen huis, maar
in drie dagen tijd stampten ze een hut uit de grond, waarvan de
vloer een halve meter helde en die later bij nieuwe en volle maan
twee maal per etmaal half onder water kwam te staan door de
hoge vloed.
Maar aanvankelijk waren alle oude veten op de achtergrond geraakt,
doordat men gezamenlijk werkte aan het huis, gestimuleerd
door tabak en snuisterijen.
De zendelingen zagen wel in, dat dit geen permanente verblijfplaats
kon zijn en begonnen direct aan de bouw van een beter huis. Na
twee maanden zwoegen, was er één kamer bewoonbaar. Het gestel
van Mevrouw Van Balen had echter reeds zoveel geleden, dat ze
hier nooit meer geheel van hersteld is.
Was het contact in het begin tamelijk goed, al spoedig begon de
bevolking weer de oude weg op te gaan. De palmwijn ging weer
48