kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

eerst ruggespraak met zijn stamgenoten. Dit hangt natuurlijk samen
met zijn levenswijze in groepsverband.
Vooral in de laatste oorlog heeft men kunnen zien, dat het de Biakker niet aan
moed ontbreekt. Met de Amerikaanse soldaten vocht hij in de voorste linies mee.
Dat dit land zo spoedig van de vijand gezuiverd was is mede aan de Biakker
te danken.
Hij is een geboren handelaar en ziet niet op tegen een leugentje. Ook in het
dagelijks leven en bij onderzoek van strafzaken mag men wel zeer omzichtig
te werk gaan om achter de waarheid te komen.
Eens waren bij een schipbreuk met een prauw bijna alle inzittenden omgekomen.
Alleen een vader en zijn dochter werden gered. Groot was de verslagenheid
toen deze weer in hun dorp waren teruggekeerd. Natuurlijk ging men een oorzaak
zoeken, zoals iedere heiden dit doet, wanneer hem een ongeluk overkomt. De
schuld werd geworpen op de bewoners van een dorp op de Zuidkust van Biak,
namelijk Mbrisdi.
Bij het onderzoek van deze zaak hielden de kamponggenoten van de geredden
dit vol. Toen kon men versteld staan van de grote fantasie en wirwar van leugens,
die verzonnen werden om gelijk te krijgen. Het scheelde dan ook niet veel of de
bewoners van Mbrisdi waren zwaar gestraft. Gelukkig kon dit nog verhinderd
worden.
In vroegere tijd, toen men nog zijn eigen rechter was, had deze gebeurtenis zeker
een eindeloze reeks van wraaknemingen tengevolge gehad. De Biakker zal niet
gemakkelijk in een of andere zaak toegeven, ook al weet hij in het ongelijk te
staan. Steeds komt bij hem weer boven het dwingerige karakter, dat men reeds
bij kinderen aantreft en hij tot zelfs in zijn grijsheid niet afleert. Hij wil gelijk
hebben en alles doen, zoals hij zij zich dat had gedacht. Hier schuilt natuurlijk
een groot stuk hoogmoed in, die zelfs bij de Christenen ook thans nog
telkens te voorschijn treedt. Hoe vaak hebben de ouderlingen gevraagd om een
of ander kenteken van hun waardigheid, opdat een ieder zou weten, dat zij
maar niet een gewoon mens waren, maar hun het ambt van ouderling was opgedragen
en de gemeenschap hen dus had te eerbiedigen.
De eerste 50 jaar had de zending slechts oppervlakkige aanraking
met de bevolking van Biak. De zendelingen Jens en Van Hasselt
Sr brachten eens een bezoek aan Bosnik. Verder kwam er wel eens
een Biakse prauw op Mansinam om daar voor hen begerenswaardige
voorwerpen te kopen of slaven in te ruilen tegen stukken
blauw goed en bijlen.
Zo gebeurde het ook, dat op zekere dag een kleine jongen van de
Noordkust van Soepiori door de bewoners van de Zuidkust op
Mansinam te koop werd aangeboden. Later kwam hij bij de zendeling
thuis, werd gedoopt en kreeg de naam: Petrus. Na de school
te Mansinam doorlopen te hebben werd hij door Van Hasselt Sr
naar Java gezonden om daar tot onderwijzer te worden opgeleid.
Na volbrachte studie keerde hij terug en was de eerste goeroe, die
onder zijn eigen volk op Biak ging arbeiden. Zijn levensgeschiedenis
is uitvoerig door Van Hasselt Jr beschreven in een boekje: „Van
slaaf tot evangelist."
Met de vestiging van Petrus Kafiar te Maudori in April 1908 begon
het eigenlijke zendingswerk op Biak. Dit feit was voor alle bewoners
van deze eilanden van grote betekenis. Misschien heeft men de
komst van Petrus Kafiar ook wel als teken beschouwd van de na-
88