kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

het vertrek van de Zending was de stam achteruit gegaan in aantal
en men beschouwde dit als een straf des hemels. Van Hasselt ging
er heen en schrijft er over: „De reis zelve was me een openbaring.
Ik had onderweg meermalen de gelegenheid gehad 't Evangelie te
verkondigen. Toen ik hier mogelijkheden zag stond het bij me vast,
dat ik na mijn verlof op reis zou gaan om te beproeven of andere
plaatsen geen betere kansen boden voor de zendingswerkzaamheid
dan die waar we reeds arbeidden."
Tijdens het verlof van Van Hasselt kwam er bericht van Roon,
Van Balen schreef, dat er een algehele verandering merkbaar was.
Met grote beslistheid wendde men zich tot het Christendom,
't Moet wel een treffend ogenblik zijn geweest, toen op Oudejaarsavond
1906 de bevolking van Roon het initiatief nam tot het verbranden
van alle heidense attributen om als nieuwe mensen het
nieuwe jaar in te gaan.
Daarna stierf een van Binks pupillen, Jan, onder zeer merkwaardige
omstandigheden, na een visioen gehad te hebben.
Drie dagen voor zijn heengaan vertelde hij het volgende te hebben gedroomd.
Hij liep in een groot huis en zag daar een ijzeren deur, deed die open en kwam
toen in een ruimte met een zilveren deur, vervolgens in één met een gouden deur,
en hierdoor kwam hij binnen in een kamer van goud. Daar kwam een man in
blinkende kleren op hem af, gevolgd door een schare van ontelbare kleine meisjes
in slepende gewaden. Toen hem werd gevraagd wat hij hier deed, antwoordde Jan:
„Ik kijk hier maar eens rond." Hem werd toen gezegd, dat hij hier niet hoorde.
Daarop wilde hij weggaan, maar toen zei de man hem even te wachten. Hij
bladerde in een groot boek, maar vond Jans naam niet. Jan moest daarom teruggaan,
afscheid nemen van vrouw en kinderen en over drie dagen terugkomen.
Hierop werd een luik in de vloer geopend en Jan daalde langs een gouden ladder
af en werd wakker.
Hij verzekerde, dat hij binnen drie dagen zou sterven. Allen die hem bezochten
zeide hij, dat ze het heidendom moesten verlaten en de Heer volgen, indien zij
ook langs die gouden ladder naar boven wilden als zij stierven.
Drie dagen daarna droomde de vrouw van de goeroe, dat zij de kerkklok hoorde
luiden. Ze ging zien wie dit deed en zag dat het twee gestalten waren, in het
wit gekleed. Op haar vraag voor wie ze dit deden, was het antwoord: „Wij zijn
gekomen om Jan te halen." Toen werd ze wakker en riep haar man en even
daarna begon men in de huizen te weeklagen, Jan was gestorven. Een ogenblik
van tevoren had hij tot zijn vrouw gezegd: „Daar dalen de mannen in het wit
de ladder naar mij af, zie ze is al vlakbij mij, leg mij neder." Men deed dit en
Jan was niet meer.
Deze geschiedenis maakte een geweldige indruk in wijde omtrek.
Dit was één van die gebeurtenissen, waarmee een nieuwe tijd werd
ingeluid, de tijd, dat niet maar enkelingen 't Christendom aannamen,
maar ganse dorpen en stammen besloten het heidendom te verlaten
en het Christendom aan te nemen. Deze gehele beweging toonde,
in alles, dat het Evangeliezaad slechts schijnbaar verstikt was.
De Papoea's die veel onderweg zijn met hun prauwen houden van
vertellen. Wat ze hoorden, ook van het Evangelie, vertelden ze als
een nieuwtje steeds verder. Dat dit werkelijk ook iets met hun eigen
54