kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

zodat Ds E. Gijsbers te Fak-Fak en Ds C. Knijff te Merauke als
zendingspredikanten hieraan leiding mogen geven. Elk van hen
heeft een uitgestrekt gebied voor zijn rekening, vaak moeilijk te
bereizen en dan nog met de meest primitieve vervoersmiddelen, in
een warm, vochtig klimaat, geplaagd door ontelbare muskieten en
bedreigd door ziekten als malaria en dysenterie. Ook hier dezelfde
problemen als op andere zendingsvelden in verband met onderwijs
en gemeentevorming, opleiding van onderwijzers en voorgangers en
gebrek aan voldoende middelen om energiek verder te gaan. Maar
desondanks wordt het werk voortgezet.
Van geheel ander karakter is dat wat de Protestantse Kerk op
Nieuw Guinea doet voor de geestelijke verzorging van de nietinheemse
Christenen, die daar wonen en werken. Dit zijn Nederlanders
en Indonesiërs, die voor het overgrote deel slechts tijdelijk
op Nieuw Guinea verblijven.
In de eerste plaats natuurlijk de Nederlandse en Indonesische ambtenaren,
die voor de bestuursuitoefening daar werden geplaatst,
maar daar dit zich slechts tot een enkele bestuurspost beperkte,
werd hun geestelijke verzorging door de plaatselijke zendeling
behartigd.
Moeilijker en omvangrijker werd dit, toen in de dertiger jaren
Nieuw Guinea een kolonisatieobject werd en grote stromen kolonisten
daar een nieuw bestaan trachtten op te bouwen. Bij gebrek
aan voldoende krachten werd toen aan de zendelingen te Hollandia
en Manokwari verzocht in de functie van tijdelijk predikant der
Protestantse kerk zich het lot van deze mensen aan te trekken.
Deze kolonisten waren bijna uitsluitend Indo-Europeanen, die op
grond van gemaakte propaganda en vaak onjuiste inlichtingen
meenden een goede toekomst tegemoet te zullen gaan. Bitter zijn
zij teleurgesteld, want al spoedig bleek dat de geaardheid van de
bodem niet aan hun verwachtingen voldeed en dat alleen zij, die
over pensioen of andere inkomsten beschikten, in staat waren het
hoofd boven water te houden. Er zou een drama geschreven kunnen
worden over alles wat deze mensen hebben doorgemaakt. Alleen in
de buurt van de bestuursvestigingen zijn enigen geslaagd, omdat
daar de bestuursambtenaren en verdere van het bestuur levende
bevolkingsgroepen in staat waren de landbouwproductie op te
nemen. Het weinige dat in stand kon blijven, werd echter door de
oorlog en de daarmede gepaard gaande Japanse invasie weggevaagd.
Na de oorlog traden in 1945 grote veranderingen voor Nieuw
Guinea op. Was dit eiland altijd vergeten gebied geweest, waar-
268