kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

West Nieuw-Guinea na de oorlog
door F. Slump
Na de overdracht van het werk te Fak-Fak, (omvattende Fak-
Fak, Kokas, Kaimana en de Argoenibaai) in 1930 aan de Molukse
Protestantse Kerk, bleven er op dit gedeelte van West Nieuw-
Guinea nog twee zendingsressorten over, n.1. de Bentoeni met als
hoofdplaats Babo, en Berau met als hoofdplaats Inanwatan, ieder
met een eigen zendeling, en eigen motorboot.
Deze formatie duurde voort totdat zendeling Duinker van Babo in
1941 werd overgeplaatst naar Noord Nieuw Guinea; vanaf die tijd
ressorteerde ook de Bentoeni onder zendeling Kieft te Inanwatan.
Hij kreeg van die tijd af de beide motorboten, de Jong-Holland I
en Jong-Holland II tot zijn beschikking.
De verste posten van het ressort Bentoeni lagen ten Westen aan de
Kemoendanrivier in het Arandaidistrikt, waar vanuit Babo enkele
goeroes werkten. De bevolking aan de benedenloop van deze rivier
en aan de kust was grotendeels tot de Islam overgegaan. En toen
daar in die jaren een Islamitische Bestuursassistent kwam liep het
schoolbezoek zodanig terug, dat Kieft er toe overging die posten te
sluiten en de goeroes elders te plaatsen, waar meer belangstelling
voor het onderwijs was.
Tussen deze laatste posten van ressort Bentoeni (Arandaistreek) en
Inanwatan ligt de Tarofstreek met als achterland Negeri-Besar en
andere kampongs. In die streek waren nog geen scholen, ook al
tengevolge van sterke Islamitische invloed van de bevolking van
Kokas, Patipi en Roembati, die deze streek als hun handelsgebied
beschouwen. Dus was voor de oorlog Inanwatan de meest oostelijk
gelegen plaats in het ressort Berau, waar van 1924 af de zendeling
woonde. Deze plaats ligt aan de Siganoirivier, eigenlijk meer een
zeearm dan een rivier.
De bevolking van Inanwatan en de kampongs aan de Metamani- en
Kaisrivier, en Moegetemin aan de Sekak, waren reeds lang tot
het Christendom overgegaan, evenals Konda, Wersar, Temenaboean
en Seribau aan de Kaiboesrivier. Voor de oorlog had dit
ressort enkele Evangelisatieposten aan de Seremoek- en de Karabrarivier,
welke in de oorlogsjaren geheel verlopen zijn; zo ging
het ook met de post aan de Waromgairivier.
In de jaren 1940 en 1941 kwamen er vele verzoeken uit het binnenland
van Ajamaru en Aitinjo om onderwijs en scholen. Om aan dit
110