Download PDF verziju - Sarajevske Sveske

izrazitih neistomiπljenika (jakih individualnosti) moæe posluæiti
kao ispit demokratiËnosti, provjera tolerantnosti, jamstvo pluralizma
∑ zasnovanog na spoznaji o potrebi viπeglasja (da ne
kaæemo “cvjetanja tisuÊu cvjetova”).
Razumije se da cehovska solidarnost ne iskljuËuje plodnu
polarizaciju. Unutar samoga Druπtva knjiæevnika logiËne su podjele
po razliËitim “interesnim sferama”, kako po horizontali (dramatiËari,
romanopisci, esejisti) tako i po vertikali (estetski ideali,
ideoloπki rezidui, naraπtajni i klapski afiniteti). »ak sam uvjeren
da konfrontacija stajaliπta nudi dijalektiËku platformu koja
moæe znaËiti realnost spisateljskog ceha i aktualnost knjiæevnog
æivota.
Naivnu projekciju lijepog suæivljenja naizgled ruπi autoritet
stvarnih hrvatskih knjiæevnih veliËina kojima nije bilo do suradnje
s Druπtvom hrvatskih knjiæevnika. Doista, od Matoπa koji je
ratovao s ondaπnjom upravom, preko A. B. ©imiÊa, koji je polemizirao
sa svim etabliranim funkcionerima i inima, preko Krleæe,
koji je organizaciju ironiËno nazvao “Druπtvom hromih klokana”
(sliËno Tinu koji se hiperironiËno izjaπnjavao o PEN-u), pa
do Gotovca i DragojeviÊa (da uzmemo najamblematiËnije i meappleusobno
daleke pojave iz niza onih koji su istupili iz sadaπnjega
druπtva) imamo Ëitavu antologiju viπe no nespokojnih i bilo
kakvoj “uravnilovci” logiËno neprilagoappleenih pisaca.
Ali o svoappleenju na zajedniËki nazivnik i ne bi smjela biti
rijeË. Zlobnici mogu kazati kako se slabi udruæuju da bi bili jaËi
(neπto nalik pozivu: “Le vkup, uboga gmajna!”). Ljubitelji velikih
gesta mogu smatrati da slijede presedane spomenutih velikana
kad se suprotstavljaju knjiæevnom udruæivanju. Uroappleeni
samostalci logiËno zaziru od svakoga okupljanja koje im naliËi
na Ëetu ili jato (da ne kaæemo neπto gore). Naravno da ne moæe
za sve postojati obaveza uËlanjivanja (kao πto ne vrijedi ni odveÊ
liberalna moguÊnost uËlanjivanja), ali stogodiπnja zbilja Druπtva
hrvatskih knjiæevnika obavezuje one koji su voljni raditi na
dobrobit knjiæevnosti i za jaËi, konkretniji i dublji odjek knjige,
protiv erozije i inflacije, mimo poruge i obezvreappleivanja. DapaËe,
uvjeren sam da je naπe Druπtvo baπtinilo i matoπevsku grabancijaπku
æicu (svjedoËi ©oljan) i tinovski unanimizam (“Nisi sam.
Ima i drugih kao ti”) i krleæijansku invektivnost (a ne samo
faktiËno materijalno nasljedstvo), te da je i na taj naËin cijepljeno
da odoli djeËjim bolestima, ako veÊ protiv starenja nema
lijeka. “Pjevidruzi u zbor!” ∑ zavrπimo samopodrugljivo, kao
znak da ne gajimo pretjeranih iluzija, ali sasvim bez iluzija ne
znamo i ne moæemo.
323