Ruimte voor een democratische rechtsstaat - RePub - Erasmus ...

66
Rob 2000; SGBO 1999; SGBO 1997.
67
Dit geldt vooral voor ‘normale’ programma’s van de structuurfondsen, minder voor Interreg en andere
zogenoemde communautaire initiatieven. De Rooij 2003, 48-50, 54-55, 182-183.
68
Zie bijvoorbeeld Koper 2003.
69
Zie ook Hoekema & Van Manen, in: Hertogh e.a. 1998, 47-49.
70
Ter vergelijking: Arno Korsten (1979) hield in zijn dissertatie wel vast aan representativiteit voor
participanten. De onderzoeker meent dat representativiteit wel van belang is bij de verkiezing van
volksvertegenwoordigers en, wellicht in mindere mate, bij de aanwijzing van executieve politiek
ambtsdragers. Overigens is representativiteit ten aanzien van politiek ambtsdragers niet het enige punt van
belang: de electorale stelsels van bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten van Amerika
kennen naast representativiteit ook de snelle vorming van een krachtige regering veel belang toe.
71
De Jong & Weggeman 1999, 28-29.
72
Snellen, in: Van Doorn & Schippers 2003, 20; Edelenbos 2000, 325-326, 331; De Graaf 2002, 52.
73
Weggeman 2003, 345-346. Zie ook Edelenbos 2000.
74
Denayer & Saey 2001.
75
De Vries 2000b, 11. Peter Newman en Andy Thornley (1996, 7) stelden, ook over particulier initiatief:
‘Throughout Europe there has been a move by city governments to take a more entrepreneurial approach and
compete to attract inward investment. This has led to the formation of particular coalitions of interest which
have dominated urban decision-making and there has been a tendency for urban planning to support these
interests. This has commonly been associated with the establishment of special, often undemocratic, agencies
within which urban planning planning operates.’ Zij noemden ondermeer Barcelona, waar parallel aan de op
sociale thema’s en werkloosheid gerichte ontwikkeling met inbegrip van vorming en bewonersparticipatie,
zich in het kader van de Olympische Spelen een ontwikkeling voordeed die was gericht op het bedrijfsleven
en eigenlijk buiten het democratische proces bleef. Newman & Thornley 1996, 91-95. Ook in steden in de
Verenigde Staten van Amerika stonden Olympische Spelen in het teken van privaat initiatief en kreeg de
bevolking weinig zeggenschap over de nodige ruimtelijke investeringen. Burbank e.a. 2002. Zie ook Short e.a.
1993, 208-209; Pollitt 2003, 62. Newman en Thornley bespraken interactieve beleidsvorming als mo-gelijk
antwoord op planning die als ondemocratisch kan worden gezien. ‘Thus, planning can be used to identify sites
for development, to produce growth strategies and to coordinate infrastructure. These activities can be used to
support international competition. Such approaches are likely to be coordinated through special agencies
outside “normal politics”. The alternative pursuit of social or environmental objectives may involve wider
groups of interests and open decision-making.’ Newman & Thornley 1996, 106.
76
Van der Heijden e.a. 2000.
77
Overigens gaat publiek-private samenwerking vaak samen met informele plannen en convenanten (zie
subparagraaf 5.3.6).
78
De leden van de Staten-Generaal van de Republiek der Verenigde Nederlanden stemden met last en
ruggespraak. De besluitvorming in ’s-Gravenhage werd danig opgehouden indien de heren voor overleg terug
naar hun provinciën moesten. De Friese representanten maakten dan een ronde langs de elf steden en dertig
grietenijen van de provincie.
79
Weggeman 2003, 246, 378. Zie ook Schoof 2003.
112