Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

chyba na pokaźne opracowanie, stąd wszemu zapisanemu zdaniu w języku
polskim; często też bywa traktowakonieczno ć ograniczenia się
tylko do najważniejszych wątków, istotnych dla dziejów historiografii
regionalnej. Księga henrykowska została spisana w dwóch etapach
(ok. 1268­1273 i po 1310 r.) przez dwóch autorów, opata Piotra i innego
jeszcze Piotra, w klasztorze cystersów w Henrykowie 22 . W tradycji polskiej
sławę swą zawdzięcza ona pierna jako ważne źródło do dziejów
społeczno­gospodarczych czy do historii prawa. Jednak z punktu widzenia
historii historiografii o wiele istotniejsza jest funkcja, którą spełnia
ona jako zabytek pi miennictwa pragmatycznego, a ta najczę ciej nie
była eksponowana, o ile w ogóle była dostrzegana (np. Brygida Kürbis
zupełnie zakwestionowała oryginalno ć Księgi henrykowskiej jako
utworu dziejopisarskiego) 23 .
Takiemu podej ciu sprzyjało m.in. obojętne z genologicznego punktu
widzenia okre lenie Księga henrykowska, najczę ciej występujące
w opracowaniach z zakresu historii historiografii i literatury. Konstatując
w tym miejscu jedynie znaczącą różnorodno ć pojawiających się
22 J. Matuszewski, Najstarsze polskie zdanie…, zwł. s. 21­29; R. Żerelik, ...Ego minimus
fratrum...
23 B. Kürbis, L’historiographie médiévale en Pologne, „Acta Poloniae Historica”, 6: 1962,
s. 30. Zob. też P. Górecki, Pamięć…, s. 73­74.
Tradycja
Wojciech Mrozowicz
Początki ląskiej
historiografii
regionalnej
0