Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

etoryki. Pomijając peany na cze ć zmarłych i aktualnych władców sprowadzało
się to do podkre lania starodawno ci dynastii lotaryńskiej i jej
związków z władcami z rodu Piastów 16 . Także ojciec Marianus Rischer,
w okoliczno ciowym kazaniu z okazji pięćsetlecia ufundowania
klasztoru dominikanów w Cieszynie (co według niego miało miejsce
w 1225 r.), zaprezentował całą historię górno ląskich i cieszyńskich
władców począwszy od Lecha, Popiela i Piasta 17 . Wywód ten, budzący
zapewne niemały podziw słuchaczy, w istocie stanowił przejęty niemal
w cało ci rozdział 35 z księgi II kroniki Schickfusa. Przykłady te pokazują,
że na specjalne okazje członkowie warstw „wykształconych“ byli
w stanie z dostępnych druków przyswoić sobie całą potrzebną w danym
momencie „historię” – czyli stosowne zestawienia władców, ich koligacje
itd. „Baza“ podstawowej wiedzy o przeszło ci Śląska Cieszyńskiego
istniała i mogła w każdej chwili posłużyć jako źródło potrzebnych
informacji.
3. Niewielka ilo ć informacji dotyczących przeszło ci w przekazach
źródłowych z XVI i XVII w. po czę ci związana jest też z faktem, że
zdecydowana większo ć zachowanych zabytków pi miennictwa powsta­
16 Protocollum Conventus Teschinensis Fratrum Misericordiae Ordinis S. Joannis de
Deo 1722­1782, Archiwum Braci Miłosiernych w Cieszynie, sygn. 4, s. 22­37. Stąd
przejął je A. Kaufmann, Gedenkbuch der Stadt Teschen, tom IIIA (APC, Komora Cieszyńska,
sygn. 73), s. 14­40.
17 KCC, Szersznik, sygn. DD VI 21.
Tradycja
Janusz Spyra
Od Tilischa
do Kaufmanna
i Gajdzicy