Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

jednoznacznie deklarował swoje intencje: „Ponieważ […] klasztor NMP
położony na przedmie ciu miasta Wrocławia, które jest stolicą księstwa
ląskiego, wraz z samym miastem i księstwem przynależy do Królestwa
Czeskiego, nie wydaje się nierozsądnym, aby my […] przynajmniej w ogólno
ci i powierzchownie dodali wiadomo ci o początku samego Królestwa
Czeskiego i jego rozwoju, z czego zaiste wiedza i znajomo ć szczególnie
tego, co działo się od czasu fundacji klasztoru i wokół niego, łatwiej będzie
mogła być zgromadzona i posiadana” 56 .
Jeszcze tylko kilka słów podsumowania. Wobec braku takich elementów
konstytuujących tożsamo ć i poczucie własnej odrębno ci
mieszkańców redniowiecznego Śląska, jak jednolite język, struktura
etniczna, polityczna czy zwyczaje, to wła nie tradycja wyrażana
w dziejopisarstwie urastała do rangi najważniejszego czynnika budującego
tę tożsamo ć i odrębno ć. Do końca XIV w. dziejopisarstwo ląskie
pozostawało pod silnym wpływem wcze niejszego dziejopisarstwa polskiego,
z którego czerpało rozliczne idee. Ich wymowa była wyraźnie
antyniemiecka, a odnosiły się one głównie do najważniejszych wydarzeń
polskiej historii, na przykład do wielkich czynów Bolesława Chrobrego,
zwłaszcza zwycięstw nad Niemcami, nosząc przy tym wyraźne
ostrze antyniemieckie. W późnym redniowieczu nastąpiła znamienna
przemiana znaczenia tradycji polskich w powstającej na Śląsku histo-
56 Česká kronika…, s. 15.
Tradycja
Wojciech Mrozowicz
Początki ląskiej
historiografii
regionalnej