Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

wskazówki i wiadomo ci potrzebne mu do przygotowywanych historii
Rybnika i Opola 22 . Podobne w tre ci listy przesyłali Weltzlowi B. Nietsche
z Gliwic, J. Chrząszcz z Pyskowic czy W. Koelling z Byczyny. Oprócz
wzajemnych konsultacji autorzy mogli również liczyć na pomoc ze
strony personelu Archiwum Prowincjonalnego we Wrocławiu, przede
wszystkim bardzo kompetentnego dyrektora Wattenbacha, a następnie
Grünhagena oraz innych osób zatrudnionych w tej instytucji, między
innymi dr. Beinlinga i dr. Korna, którzy poprzez wyszukiwanie odpowiednich
materiałów archiwalnych i znajomo ć zachowanego zasobu
znacznie ułatwiali i przyspieszali pracę badaczy. Inną, niespotykaną już
dzisiaj formą pomocy, było wypożyczanie dokumentów naukowcom do
domu lub do najbliższej placówki spełniającej wymogi stawiane przy
udostępnianiu cennych materiałów archiwalnych. Tym sposobem historyk
mógł prowadzić badania nie opuszczając domowych pieleszy
lub udając się do najbliższej biblioteki, urzędu lub sądu.
Spełniając podstawowe wymagania stawiane pracom naukowym,
czę ć autorów starała się zamieszczać listę archiwów oraz zestawienia
najważniejszych źródeł wykorzystanych w czasie pisania pracy 23 .
Wynika z nich, że większo ć korzystała z zasobu Archiwum Prowin-
22 F. Idzikowski, Opole…, s. 15.
23 F. Idzikowski, Opole…, s. 17­27; A. Weltzel, Historia… Żory…, s. 468­472; F. I. Henke,
Kronika…, s. 9­10; A. Weltzel, Geschichte… Neustadt…, s. XIII; I. Lustig, Geschichte…,
s. 1­4; A. Weltzel, Geschichte… Ratibor…, s. III­IV.
Tradycja
Barbara Paulina
Kalinowska-Wójcik
Dziewiętnastowieczne
monografie
miast górno ląskich