Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

między ląskiej, podstaw do wprowadzenia jakichkolwiek rozgraniczeń.
Wszyscy też wskazują zgodnie na kluczowy dla ukształtowania się granicy
politycznej między Dolnym i Górnym Śląskiem okres 1178­1202,
aczkolwiek różnie kładą w tym względzie akcenty. Żerelik uważa, że
jeżeli w epoce redniowiecza używa się pojęcia „Górny Śląsk”, to należy
go po prostu utożsamiać od XIII w. z Księstwem Opolskim i jego genezą.
Za zupełnie odrębne uznaje dzieje Opawszczyzny, która odpadła
już w 1038 r. po najeździe Brzetysława i w konsekwencji została
przyłączona do biskupstwa ołomunieckiego. Późniejsze przypisywanie
tego księstwa do Górnego Śląska brało się ze znacznego zacie nienia
kontaktów Przemy lidów opawskich z całym Śląskiem (sami siebie
nazywali wówczas książętami ląskimi) 29 .
Problem Opawszczyzny i jej przynależno ci w tym wczesnym okresie
do Górnego Śląska interesował również autorów czeskich od czasu
odrodzenia narodowego w XIX w. 30 . František Palacký, idąc ladem
Jana Długosza, nazywał ten kraj Holešicko, dopiero potem zaproponowano
nazwę Holasovsko, pochodzącą od grodu Holasowice 31 . Późniejszą
nazwę Opawszczyzna (Opavsko) proponowano używać dla okresu
od najazdów tatarskich i późniejszych licznych lokacji w XIII w. 32 . Auto­
29 R. Żerelik, Nazwa…, s.17­18.
30 V. Prasek, Dějiny kraje Holasovského čili Opavského, Opava 1891, s. 8.
31 Tamże, s. 8­9.
32 Tamże, s. 9.
Współczesno ć
Ryszard Kaczmarek
Krzysztof Nowak
Pojęcie i granice
Górnego Śląska
w ujęciu
historiograficznym