Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

ozgranicza Opawszczyznę od Přiborovskiego. Dalej w kierunku północno­zachodnim
jest najpierw rozgraniczeniem rzeka Odra, a potem
jej dopływ Budišovka, dalej od wsi Kružberka po kolei aż do swojego
źródła na Śnieżce rzeka Morawa, która rozdziela Opawszczyznę od
Ołomunieckiego“ 43 .
Dalsza dezintegracja historycznych granic Górnego Śląska, ukształtowanych
w redniowieczu, a zmienionych po wojnach ląskich zaczęła
szybko postępować w rezultacie I wojnie wiatowej. Najpierw na skutek
walki o przynależno ć tej dzielnicy, stoczonej w latach 1918­1921
przez Niemcy, Polskę i Czechosłowację, do Polski przyłączono wschodnie
fragmenty pruskiej rejencji opolskiej i byłego austriackiego Śląska
Cieszyńskiego, które wolą polskiego Sejmu Ustawodawczego z lipca
1920 r. zostały połączone w jedno województwo ląskie. Na jego obszarze
powstała w 1925 r. nowa diecezja, nazwana również ląską. Do
Republiki Czechosłowackiej przyłączono były Śląsk Austriacki bez
wschodniej czę ci Śląska Cieszyńskiego między rzekami Olzą a Białą,
a ponadto Kraik Hulczyński z pruskiej rejencji opolskiej, które złożyły
się na kraj (województwo) Śląsk Czechosłowacki (Československé Slezsko),
jednak tylko do 1928 r., kiedy został on połączony z Morawami
w ramach nowego województwa morawsko­ ląskiego (Země moravskoslezská).
Pozostała przy państwie niemieckim większa czę ć rejencji
43 V. Prasek, Dějiny…, s. 10.
Współczesno ć
Ryszard Kaczmarek
Krzysztof Nowak
Pojęcie i granice
Górnego Śląska
w ujęciu
historiograficznym
0