Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

wództwa: bielskie (3,7 tys. km 2 z 830 tys. mieszkańców), katowickie
(6,7 tys. km 2 z 3,7 mln mieszkańców), opolskie (8,5 tys. km 2 z 975 tys.
mieszkańców), a powiat oleski trafił do województwa częstochowskiego.
Od 1 I 1999 r. historyczny Górny Śląsk w Polsce mie ci się w dwóch
województwach: ląskim, które według danych z 2004 r. zamieszkuje
4 742 874 mieszkańców oraz w opolskim, gdzie liczba mieszkańców wynosi
1065043 osób. Od 1 I 1999 r. w nowo utworzonym województwie
ląskim (12,3 tys. km 2 z 4,7 mln mieszkańców), z 19 powiatami ziemskimi
i 17 grodzkimi do nowych obszarów spoza Górnego Śląska, które
nie wchodziły w skład województwa katowickiego w latach 1950­1975
należy powiat żywiecki.
W Czechosłowacji po II wojnie wiatowej jednostki administracyjne
(okręgi) także nie w pełni pokrywały granice historycznego Górnego
Śląska i obejmowały także obszar Moraw. W latach 1945­1948 wszystkie
powiaty przedwojennego Śląska Czechosłowackiego należały do Ziemi
(Kraju, Województwa) Morawsko ląskiej (Moravskoslezská země) ze
stolicą w Brnie i ekspozyturą w Ostrawie. Liczba mieszkańców czechosłowackiego
Śląska sięgała wówczas 876 tys. W latach 1949­1960 „ ląskie
powiaty” w Czechosłowacji były podzielone pomiędzy Kraj Ołomuniecki
(Olomoucký kraj), w którym znalazły się dwa z nich (Bruntál,
Jeseník) oraz Kraj Ostrawski (Ostravský kraj), gdzie pozostała większo ć
pozostałych. Po kolejnej reformie w 1960 r. cały dawny Śląsk Czechosłowacki
znalazł się w granicach nowego Kraju Północnomorawskiego
Współczesno ć
Ryszard Kaczmarek
Krzysztof Nowak
Pojęcie i granice
Górnego Śląska
w ujęciu
historiograficznym