Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

cyjna z 1867 r. i utworzenie dualistycznej monarchii stanowiło z kolei
asumpt do zwiększenia samodzielno ci tych krajów Korony 42 .
Również i w tym przypadku rozgraniczenie budziło wątpliwo ci.
Szczególnie dotyczyło to Opawszczyzny. Jej granice polityczne
w XIX wieku czeski historyk wyznaczał następująco: „I tak granica
ciągnie się od Głubczyc, które należały do biskupstwa wrocławskiego
wzdłuż prawego brzegu rzeki Prudnika aż do tego miejsca, gdzie Prudnik
zlewa się z rzeką Osobłogą. Potem granica biegnie wzdłuż prawego
brzegu potoku Stradunia, aż do tego miejsca, gdzie wlewa się do niego
potok Milicz. Potok podąża lewym brzegiem Milicza w kierunku południowo­wschodnim
aż do rzeki Psiny, która od Bavorova i Rakova aż po
Benkovice (na południe od Raciborza), prawym swym brzegiem otacza
Opawszczyznę. Od Benkovic w kierunku południowo­wschodnim granica
wiedzie do Bogumina. Od Bogumina dalej Odrą, a potem Ostrawicą
aż do samej granicy węgierskiej, naturalnymi granicami między byłym
Księstwem Opolskim (obecnie Cieszyńskim) a Morawami. Na południu
nasz kraj graniczył z Krajem Přerovskim i Krajem Ołomunieckim.
I wydaje się, że duża droga handlowa, łącząca Mistek, Přibor
i Jičin, należała już do Kraju Přerovskiego, bowiem wsie Skorotin
koło Přibora, Jesenice i Polom koło Hranic zaliczały się już do Kraju
Přerovskiego. Linia poprowadzona od Mistka do Odry w przybliżeniu
42 Tamże, s. 180­184.
Współczesno ć
Ryszard Kaczmarek
Krzysztof Nowak
Pojęcie i granice
Górnego Śląska
w ujęciu
historiograficznym