Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

ląscy mogli poznać swoje korzenie i wielkie czyny przodków, co
z pewno cią napawało ich dumą; kronika mogła też być wykorzystana
jako argument historyczny w staraniach o koronę polską, czym był
zainteresowany zwłaszcza książę Henryk IV Prawy. W tre ci Kroniki
polskiej zostały przecież opisane dzieje dynastii piastowskiej od początków
po ostatnie dziesięciolecia XIII w., przy czym najwięcej uwagi
po więcono Piastom ląskim od Władysława Wygnańca po wspomnianego
Henryka IV i jemu współczesnych książąt Bolesława Łysego,
Henryka V Brzuchatego, Bolka I widnickiego i Bernarda Zwinnego
(pozostawiam tu na boku problem niespójno ci redakcyjnej Kroniki
polskiej, zwłaszcza dwukrotnego przytoczenia fragmentów ląskich
w niewiele zmienionej postaci). W tej sytuacji można skonstatować,
że połączenie w jednym utworze wątków ogólnopolskich i ląskich
bez przeciwstawiania ich sobie, a w wyraźnej korelacji, zdaje się stanowić
dla książąt ląskich legitymację umożliwiającą im ubieganie
się o tron polski na takich samych prawach, jak i pozostali książęta
z rodu piastowskiego. Natomiast oceniając dzieło z punktu widzenia
dziejopisarstwa regionalnego należy podkre lić, że Kronika polska to
pierwsze opracowanie dziejów Śląska, widzianych wprawdzie tylko
przez pryzmat jego książąt oraz ci le powiązanych z dziejami Polski.
Piotr z Byczyny, autor pochodzącej z lat 80. XIV w. Kroniki książąt
polskich, najwybitniejszego, jak się powszechnie przyjmuje, utworu
Tradycja
Wojciech Mrozowicz
Początki ląskiej
historiografii
regionalnej