Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

nie w odniesieniu do jego czę ci znajdującej się w granicach monarchii
pruskiej (późniejszej rejencji opolskiej). U F. Triesta znajdziemy
podział tego Górnego Śląska na 3 odcinki: „polskie“ powiaty graniczne
(Kluczbork, Olesno, Lubliniec i Bytom); „austriackie“ powiaty graniczne
(Nysa, Prudnik, Głubczyce, Racibórz, Rybnik i Pszczyna); „region
wewnętrzny“, do którego zaliczał pozostałe powiaty rejencji opolskiej 36 .
Królewski asesor Triest w pierwszej czę ci swojego dzieła opisał także
dokładnie granice polityczne Górnego Śląska, różnicując przy tym granice
historyczne od tych, które ukształtowały się w XIX w. Genezę Górnego
Śląska widział tradycyjnie w kształtowaniu się Księstw Opolskiego
i Raciborskiego, ale nazwa historyczna „Górny Śląsk“ (Oberschlesien)
w żadnym razie, jego zdaniem, nie pokrywała się już z rozumieniem
granic mu współczesnych. Obszary rejencji opolskiej na prawym brzegu
Odry, przede wszystkim Kluczborskie i czę ć Oleskiego, a także leżące
na lewym brzegu Odry Grodkowskie należały przecież historycznie,
także i jego zdaniem, do Śląska Dolnego 37 . Podobnie uważał Partsch,
który, jak wspomniano, nie zaliczał do Górnego Śląska, chociaż je wymienia
w tej wła nie czę ci, następujących powiatów: powstałych z biskupiego
Księstwa Nyskiego oraz powstałego z niewielkich czę ci Księstwa
Brzeskiego i Księstwa Ole nickiego powiatu kluczborskiego. Górny
36 F. Triest, Topographisches…, s. 18­19.
37 Tamże, s.3.
Współczesno ć
Ryszard Kaczmarek
Krzysztof Nowak
Pojęcie i granice
Górnego Śląska
w ujęciu
historiograficznym