Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

II jako wła ciwy Górny Śląsk traktował: Księstwo Raciborskie z Rybnikiem,
Żorami i Rudami (1 002 km 2 ); podzieloną już przed wiekami
na wiele czę ci pozostałą resztę historycznego Księstwa Raciborskiego
(3010 km 2 ); północną czę ć Mniejszego Państwa Stanowego Bogumińskiego
(39 km 2 ); Wolne Mniejsze Państwo Stanowe Wodzisławskie
(208 km 2 ); Wolne Państwo Stanowe Pszczyńskie razem z Mysłowicami
(1 118 km 2 ); Wolne Państwo Stanowe Bytomskie (605 km 2 ); okręg Imielin
z Chełmem i Kosztowami (37 km 2 ). Nie nazywał już Górnym Śląskiem
dawnego Księstwa Opawskiego i Księstwa Cieszyńskiego. W stosunku
do tego pierwszego konsekwentnie używał nazwy Kraj Opawski / Opawszczyzna
(Oppaland), z której obszaru (1 072 km 2 ) północna czę ć,
leżąca za rzeką Opawą (Opawicą), przypadła Prusom. Traktował jednak
ten region, razem z leżącymi już za granicą Karniowem i Opawą,
jako bardziej ciążący w stronę Moraw niż Śląska, nawet mimo tego,
że jego północna czę ć znalazła się w państwie Hohenzollernów. Na
potwierdzenie tego faktu przytaczał podziały administracyjne z 1817 r.
Wówczas to mniejszą czę ć Opawszczyzny (leżący na lewym brzegu
rzeki Opawy Hulczyn wraz z okolicą) przyłączono do powiatu raciborskiego
(wcze niej był to jednolity powiat głubczycki), ale przynależno ć
ko cielna pozostała – po rzekę Cynę (Psinę) – przy diecezji ołomunieckiej,
co według niego wskazywało na ciążenie wła nie w stronę Moraw.
Partsch konkludował, iż „w każym razie zaleca się, by z pewnych kulturalno­geograficznych
względów oddzielać Kraj Opawski (Oppaland) od
Współczesno ć
Ryszard Kaczmarek
Krzysztof Nowak
Pojęcie i granice
Górnego Śląska
w ujęciu
historiograficznym