Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

ciągnąć Górno lązaków do opcji proniemieckiej, ponieważ spełniał ich
aspiracje regionalne 25 . Prowincja przetrwała do 1938 r. jako osobna jednostka
terytorialna, potem została włączona z powrotem do Prowincji
Śląskiej (w praktyce zarządzana była z Wrocławia już od 1934 r., kiedy
funkcje nadprezydenta i gauleitera na terenie całego Śląska przejął
dolnono ląski przywódca NSDAP). Bardziej skomplikowana sytuacja
dotyczyła tej czę ci rejencji opolskiej, która po 1922 r. znalazła się
po stronie polskiej. Robert Kurpiun użył w 1922 r. propagandowego
okre lenia „Oderwanego Kraju“ (Entrissenes Land) 26 . Otworzyło to drogę
do wspierania wizerunku „krwawiącej granicy“, dzielącej rozerwany
Górny Śląsk. W publicystyce i wypowiedziach polityków niemieckich
w okresie międzywojennym rzadko używano polskiej oficjalnej nazwy
Województwo ląskie (Woiwodschaft Schlesien), najczę ciej stosowano
okre lenia Wschodni Górny Śląsk (Ost-Oberschlesien), ewentualnie Polski
Wschodni Górny Śląsk (Polnisches Ost-Oberschlesien).
W czasie II wojny wiatowej niewiele zmieniło się w nazewnictwie.
Niemcy próbowali stopniowo powracać do nazw sprzed 1919 r. Czę ć
Górnego Śląska znajdująca się w dawnych granicach Czechosłowacji
została bądź wcielona do III Rzeszy, bądź znalazła się w granicach Pro-
25 Reiseführer durch Oberschlesien, hrsg. von Oberschlesischen Verkehrsverband e.V.
Ratibor, Gleiwitz 1929, s. 8.
26 Por.: R. Kurpiun, Entrissenes Land. Bilder aus Oberschlesien, Gleiwitz 1922.
Współczesno ć
Ryszard Kaczmarek
Krzysztof Nowak
Pojęcie i granice
Górnego Śląska
w ujęciu
historiograficznym