Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

dzili w 1979 r. dwaj włoscy badacze – Carlo Ginzburg i Carlo Poni. Ozna­
czało ono w najogólniejszym sensie rehabilitację w badaniach jednostki,
sfery prywatno ci i przeżyć osobistych 16 . Obecnie do klasycznych prac
z tego nurtu zalicza się studium Emanuela Le Roy Ladurie Montaillou,
wioska heretyków 1294-1324, Carlo Ginzburga Ser i robaki. Wizja wiata
pewnego młynarza w XVI wieku, Wielką rzeź kotów Roberta Darntona,
Powrót Martina Guerre Natalie Zemon Davis oraz Martwe pewniki Simona
Shamy 17 .
Tytułem przykładu ograniczę się do kilku uwag na temat najbardziej
chyba znanej z tych prac, mianowicie książki Montaillou. E. Le Roy
Ladurie nazywa swoją pracę wiejską monografią 18 . Przedmiotem zainteresowania
francuskiego badacza stała się społeczno ć okcytańskiej
wsi, licząca w omawianym okresie ok. 200­250 mieszkańców. Podstawę
źródłową stanowią zachowane akta inkwizycji – opublikowane protokoły
przesłuchań wie niaków oskarżonych o sprzyjanie herezji katarskiej.
Praca tylko pozornie mie ci się w kanonie klasycznie rozumianego
16 Podaję za W. Schultze, Wprowadzenie…, s. 17.
17 Tylko dwa pierwsze teksty były tłumaczone na język polski. Wszystkie prace, z wyjątkiem
studium Ginzburga, od strony metodologicznej szczegółowo omówiła E. Domańska
w książce Mikrohistorie…, wyd. 2, s. 185­258.
18 E. Le Roy Ladurie, Od Inkwizycji do etnografii, (w:) Tenże, Montaillou, wioska heretyków
1294­1324, Warszawa 1988, s. 12.
Pomiędzy tradycją
a nowoczesno cią
Rafał Stobiecki
Historiografia
regionalna