Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

Losy pozostałej czę ci księstw ląskich (w połowie XVIII w. używano
nawet pojęcia Restschlesien), których w 1742 r. nie zajęły Prusy, potoczyły
się inaczej. Obszar ten pozostał w Cesarstwie Austriackim. Obejmował
5 147 km 2 , w tym: Księstwo Cieszyńskie (w jego granicach także
Mniejsze Państwa Stanowe: Bielsko, Frydek, Frysztat, Niemiecka Lutynia,
Raj, Rychwałd); południową czę ć Księstwa Opawskiego i Księstwa
Karniowskiego (w tym: Mniejsze Państwa Stanowe Albrechtice i Bruntál);
południowa czę ć Mniejszego Państwa Stanowego Bogumin
(czę ć dawnego Księstwa Raciborskiego) i południowa czę ć Księstwa
Nyskiego. Razem tworzyły od tej pory Księstwo Śląskie, potem Księstwo
Górnego i Dolnego Śląska (Kronland Ober und Nieder-Schlesien) 41 .
W 1782 r. wcielono je do Moraw (jako Obwody [Kreis] Opawski i Cieszyński),
likwidując długotrwałą administracyjną odrębno ć czeskiego
Górnego Śląska. Na powrót samodzielną czę cią wielonarodowo ciowej
monarchii Habsburgów Śląsk Austriacki stał się dopiero po Wio nie
Ludów, a pełne uprawnienia autonomicznego kraju monarchii uzyskał
po reformach z 1861 r., kiedy został jednym z krajów koronnych (były
to dawne obwody cieszyński i opawski, od tej pory zwane coraz czę ciej
Śląskiem Opawskim oraz Śląskiem Cieszyńskim). Reforma administra-
41 Dějiny…, s. 67.
Współczesno ć
Ryszard Kaczmarek
Krzysztof Nowak
Pojęcie i granice
Górnego Śląska
w ujęciu
historiograficznym