Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

magistrat zwrócił się do poselstw pruskich w Wiedniu i Pradze z pro bą
o odszukanie w tamtejszych archiwach państwowych materiałów dotyczących
Mysłowic. Niepowodzenie tych poszukiwań może wiadczyć
zarówno o niekompetencji osób, którym zlecono to zadanie, jak i niechęci
ze strony urzędników państwowych do podejmowania się tego typu
zadań. W czasie gromadzenia materiałów Lustig nie omieszkał udać
się również do pobliskiego Będzina, gdzie w pomieszczeniach nad biurem
magistratu odnalazł stosy leżącej na podłodze i będącej w opłakanym
stanie dokumentacji pochodzącej z XVI, XVII i XVIII wieku 26 .
Do wiadczenia innych autorów przygotowujących historie miast
górno ląskich wskazują, że kontakty osobiste i konsultacje z czeskimi,
polskimi i austriackimi naukowcami oraz pracownikami archiwów
przynosiły dużo lepsze efekty. Bez wątpienia najlepszym przykładem
były ożywione kontakty ks. A. Weltzla z Vincencem Praskiem, Josefem
Zukalem, Lucjanem Malinowskim, Františkiem Palackim, Hermanem
Markgrafem czy Konradem Wutke, które oprócz wymiernych korzy ci
naukowych dawały mu również intelektualne zadowolenie oraz uznanie
w rodowisku nie tylko regionalnych historyków 27 . Zresztą sam
Weltzel udał się również osobi cie do Berlina w celu skorzystania z akt
Geheimen Staatsarchiv.
26 I. Lustig, Geschichte…, s. 1.
27 R. Kincel, Wstęp…, s. 21­42; Dopisy Vincence Praska Augustinu Weltzlovi 1877-1896,
Opava 2002, s. 6­10.
Tradycja
Barbara Paulina
Kalinowska-Wójcik
Dziewiętnastowieczne
monografie
miast górno ląskich