Kronikarz a historyk Atuty i słabości regionalnej historiografii

ek – wprowadzanie uczniów „do natury historii, jej istoty i specyfiki
jako dyscypliny opowiadającej o przeszło ci” 26 .
Ujęcia mikrohistoryczne będą jednak musiały postawić sobie już inny
cel niż tradycyjne zmierzanie „ku wielkim sprawom kultury i państwa –
najkrótszą drogą” 27 . Podej cie mikrohistoryczne wymaga bowiem imiennego
łączenia danych i źródeł, analizowania osobistych motywacji, sieci
relacji społecznych i kontekstów działania. Mikrohistorycy bowiem – jak
to ujął włoski uczony Giovanni Levi – nie badają wsi, badają we wsi 28 .
Z dydaktycznego punktu widzenia niewątpliwym walorem mikrohistorii
jest to, że jej podej cie do przeszło ci odbiega od mało atrakcyjnych
schematów modernistycznych lub scjentystycznych. Mikrohistoria – na
ile to tylko możliwe – zbliża się do życia codziennego, co wywołuje
wzrost zainteresowania tematyką historyczną w ród dzieci i młodzieży.
To z kolei prowadzi do odkrywania nieznanych dotychczas problemów
i stawiania nowych pytań.
Warto też pamiętać, że mikrohistoria (albo elementy mikrohistoryczne)
stanowi swoiste antidotum na odhumanizowanie i odpersonali-
26 Cz. Majorek, Bogacenie i przekształcanie wiadomo ci historycznej jako cel nauczania
historii, (w:) Po co uczyć historii?, red. Cz. Majorek, Warszawa 1988, s. 266. Por. też
Cz. Majorek, Cz. Nowarski, J. Ruchała, Unowocze nienie dydaktyki historii. Studia
teoretyczne i badania empiryczne, Kraków 1990, s. 129.
27 Por. Z. Lorenz, Regionalizm w szkole jako czynnik wychowawczy, (w:) Z zagadnień
wychowawczych. Referaty wygłoszone na zjazdach dyrektorów Okręgu Szkolnego
Łódzkiego w roku szkolnym 1930/31, Łódź 1931, s. 282.
28 Por. H. Medici, Mikrohistoria…, s. 67.
Pomiędzy tradycją
a nowoczesno cią
Andrzej Stępnik
Główne kierunki
w historiografii
regionalnej i lokalnej